Ελλάδα Vs Τρίτος Κόσμος: Το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το τμήμα επικοινωνίας και ΜΜΕ και ή Ουγκάντα

Απο τότε που πήγαινα σχολείο, θυμάμαι πως στις ειδήσεις ακουγόταν μόνιμα το θέμα της αναβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια απο τότε, είναι η αλήθεια, αλλά όπως είναι σε όλους γνωστό το θέμα είναι απόλυτα επίκαιρο καθώς η λύση του μοιάζει να είναι δυσκολότερη απο το γόρδιο δεσμό.

Ο Αλέξανδρος, έριξε μια με το σπαθί του, και ξέσκισε τον εν λόγω δεσμό. Όσο παλλικαρίσιο και αν ακούγεται, δεν πιστεύω οτι κάποιος πολιτικός θα ξεσκίσει αντίστοιχα τον αντίστοιχο δεσμό (ή θεσμό) της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα, εκτός και αν του ξεσκίσει τα πρέκια –που είναι μάλλον αδύνατο διοτι αυτό συμβαίνει ήδη.

Θα είμαι ξεκάθαρος. Δεν ζητώ να γίνουμε ΜΙΤ , Harvard ή Oxford απο τη μία μέρα στην άλλη. Αναγνωρίζω οτι λόγω πολιτισμικών χαρακτηριστικών είναι αδύνατον να πάρουμε ένα επιτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα και να το κάνουμε copy, paste στην Ελληνική πραγματικότητα. Δεν θα έβλεπα λοιπόν ένα σκίσιμο του γόρδιου δεσμού με το στυλάκι του Αλεξάνδου, αλλά μια σταδιακή μετάβαση με απαλές αλλαγές.

Το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα, είναι οτι το πανεπιστημιακό κατεστημένο είναι τόσο σάπιο, που κάνει ΜΠΑΜ απο χιλιόμετρα. Είναι λοιπόν πολύ φανερή η απώλεια της διάθεσης κάποιων να κάνουν κάποια βήματα για να αλλάξουν τα πράγματα. Θα αναφέρω λοιπόν ένα χτυπητό παράδειγμα.

Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το ακαδημαικό «στολίδι» της Αθήνας, μη ξεράσω! Ζούμε στην εποχή του ίντερνετ. Με τη βοήθεια του ίντερνετ, καθίσταται δυνατό όχι μόνο να διαφημήσει κανείς στο εξωτερικό το academic excellence όπως λένε και οι Άγγλοι, αλλά και να διαθέσουν πληροφορίες για τους επιστήμονες-καθηγητές που συνεργάζονται με αυτά και να βοηθήσουν τους φοιτητές, κάνοντας ηλεκτρονικές κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες ή προσφέροντας ηλεκτρονικές εφαρμογές για κάθε μάθημα (σημειώσεις, παραδόσεις, κτλ).

Για να πραγματοποιηθεί αυτό, χρειάζεται να προσληφθεί ένας ειδικός σε κατασκευή websites στην κεντρική διεύθυνση του πανεπιστημίου και κάποιου είδους computer specialists σε κάθε τμήμα.

Ιδού λοιπόν αγαπητοί μου, η Ελληνική προσπάθεια! Ιδού το website του Πανεπιστημίου Αθηνών, και στη συνέχεια του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, το οποίο τολμάει να διατείνεται οτι διαθέτει και εργαστήρι νέων τεχνολογιών. Φαίνεται οτι οι εν λόγω κύριοι πήραν τη νέα αυτή τεχνολογία (και τα κονδύλια που τη συνόδευαν) και μόνο για την πρόοδο του πανεπιστημίου δε την εκμεταλεύτηκαν .

Και για όσους αρχίσουν τις ΜΑΛΑΚΙΕΣ τύπου «έγινε μια προσπάθεια», «Μη μας συγκρίνεις με τις άλλες Ευρωπαικές χώρες που δεν έχασαν την αναγέννηση και το διαφωτισμό», ορίστε τα links με τα websites πανεπιστημίων σε κάποιες απο τις φτωχώτερες τριτοκοσμικές χώρες:

Το πανεπιστήμιο της Ουγκάντα

Το πανεπιστήμιο της Αντίς Αμπέμπα (Αιθιοπία)

Το πανεπιστήμιο της Ρουάντα

Το πανεπιστήμιο της Τανζανίας

Το πανεπιστήμιο της Κινσάσα (Κονγκό)

Το πανεπιστήμιο του Ντακάρ (Σενεγάλη)

Το πανεπιστήμιο του Κατμαντού (Νεπάλ)

Το πανεπιστήμιο της Ανγκόλα

Το πανεπιστήμιο του Αφγανιστάν

Το πανεπιστήμιο του Μπαγκλαντές

Το πανεπιστήμιο του Μπενίν

Κάποιο απο τα πανεπιστήμια της Μοζαμβίκης

SURPRISE!!!!!!!!!! Όλα τα links λειτουργούν, και όλα τα hyperlinks στα websites επίσης!!! Υπάρχουν πληροφορίες για ΤΑ ΠΑΝΤΑ, με πολύ παρουσιάσιμο (τις περισσότερες φορές) τρόπο (μιλάμε οτι σε εκείνες τις χώρες οι άνθωποι πεθαίνουν απο την πείνα). Πατήστε τώρα τα hyperlinks Ενημέρωση, Δομή, Εκπαίδευση, Δρώμενα, και Φοιτητές στο website του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, του τμήματος που θα έπρεπε να έχει το πιο εμφανίσημο και απίστευτο website στην Ελλάδα, και κλάφτε τη μοίρα σας γι’αυτά που ποτέ δεν θα δείτε γιατί ΠΟΤΕ δε θα γίνουν σε αυτή τη χώρα. Ούτε τα πιο απλά.

Περί δυσνόητων κοινωνιολογικών και φιλοσοφικών όρων και παπαρολογίας

Το 2003 παρευρέθηκα σε ένα συνέδριο κοινωνιολογίας που γινόταν στη Θεσσαλονίκη. Μεταξύ τών ομιλητών που είχαν έρθει απο τα πέρατα του κόσμου για να παρουσιάσουν τις δουλειές τους, ήταν και ο πασίγνωστος, στο συγκεκριμένο χώρο πάντα, καθήγητης του LSE, Νίκος Μουζέλης. Η ομιλία του ήταν η βασική ομιλία του συνεδρίου (ήταν keynote speaker που λέμε) και όπως ήταν αναμενόμενο, το μεγαλύτερο αμφιθέατρο του Αριστοτελείου ήταν κατάμεστο.

Απο την ομιλία του Μουζέλη (ήταν πάνω στην εκπαίδευση αν δεν κάνω λάθος), έπιασα ένα 25 με 30%. Αφού τελέιωσε η ομιλία, θυμάμαμαι πως πολύ απογοητευμένος είχα θεωρήσει τον εαυτό μου αδιάβαστο και ανίδεο, αφου η μη κατανόηση του περιεχομένου του λόγου του Μουζέλη με οδήγησε στο να μή συμμετάσχω κάν στο ενθουσιώδες χειροκρότημα που τον ακολούθησε. Και εκεί που νόμιζα οτι είμαι ο μόνος ανεπίδεκτος, βλέπω να σηκώνεται ένας τυπάς, ο οποίος δήλωσε καθηγητής του πανεπιστημίου του Αιγαίου αν δεν κάνω λάθος, και να ετοιμάζει ερώτηση. Του δίνει λοιπον ο Μουζέλης το λόγο και .....ακούει ένα κράξιμο που όμοιο του δεν πρέπει να έιχε ξανακούσει ποτέ. Πολύ ορθά, ο τυπάς αναρωτιόταν (φωναχτά και με μανία) γιατί ο ίδιος, ώς καθγητής κοινωνιολογίας και αυτός, αδυνατούσε να κατανοήσει το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας. Κατηγορούσε το Μουζέλη για το «επιστημονικό» λεξιλογιο που χρησιμοποίησε αλλά και για τον τελείως αφηρημένο λόγο του, ο οποίος σε τελική ανάλυση αν φιλτραριζόταν απο τις δυσνόητες ορολογίες, έβγαζε νόημα που εύκολα θα έπιανε και ένα 8χρονο. Το οτι για να «καθαρίσει» κάποιος το λόγο του Μουζέλη απο τις παπαρολογίες, για να κάνω quote και πάλι τον βουλευτή κύριο Σουφλιά, θα έπαιρνε κανα 4ωρο είναι άλλο θέμα. Περιττό να αναφέρω οτι μαζί με μένα ολόκληρο το αμφιθέατρο όχι μόνο καταχειροκρότησε το ξέσπασμα του ερωτώμενου, αλλά πολλοί ούρλιαζαν, σφύριζαν και χτύπαγαν τα πόδια του στο πάτωμα προκειμένου να δείξουν πόσο έντονα συμφωνούσαν με το καυστικότατο αυτό σχόλιο.

Την ιστορία αυτή μου τη θύμισε ξανά ένας πρόσφατος διάλογος με το συγκάτοικό μου, ο οποίος, πολύ συχνά βρίσκει τον εαυτό του φοβερά εκστασιασμένο και ενίοτε πιθανώς πνευματικά υποβαθμισμένο, με την πολύπλοκότητα του «ποιητικού» λόγου κάποιων γνωστών μας (η γνωστών του) που λιώνουν πάνω απο τον Deridda τον Delouze και άλλων Γάλλων, Άγγλων, Πορτογάλων. Τόσο ανίκανο να αντιδράσει τον βρίσκει καμμιά φορά η ανωτερότητα αυτού του δυσνόητου, σχεδόν μυστικιστικού λόγου, που δεν παρέλειψε να με πληροφορήσει οτι εγώ, που μάλιστα είμαι και της ανάλογης επιστήμης, θα αδυνατούσα να καταλάβω έστω και μια πρόταση.

Το περιστατικό αυτό δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο μυαλό το απόσπασμα απο ένα άρθρο ενός πολύ διάσημου γλωσσολόγου, του Νόαμ Τσόμσκι (γνωστό για τον ευθύ και κοφτερό σαν μαχαίρι λόγο του). Το άρθρο μιλάει σχετικά με το πώς οι διανοούμενοι, και οι κάθε λογής wannabe ή δήθεν διανοούμενοι, ασκούν εμμέσως επιρροή στον απαίδευτο συνομιλητή/ακροατή τους προβάλωντας το πλούσιο δυσνόητο λεξιλόγιο τους ώς ένδειξη του ακαταμάχητου επιπέδου μόρφωσης που κατέχουν! Τονίζει επίσης πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν αυτού του είδους οι παπαρολόγοι για την απομάκρυνση του κόσμου απο τα πολιτικά και κοινωνιολογικά θέματα αλλά και τον ακτιβισμό. Μεταφράζω λοιπόν το πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα:

(εξηγώντας την απλοική φύση των απαντήσεων που αναλογούν σε τρομακτικά πολύπλοκου ύφους και λεξιλογίου ερωτήσεις..)

...Ένα απο αυτά που κάνουν οι διανοούμενοι, είναι να τις κάνουν τελείως απρόσιτες (τις απαντήσεις), για λόγους επίδειξης κυριαρχίας και προσωπικού πλεονεκτήματος. Έιναι πολύ φυσικό για τους διανοούμενους να προσπαθούν να κάνουν τα απλά πράγματα να μοιάζουν δύσκολα. Είναι όπως η μεσαιωνική εκκλησία δημιουργούσε μυστήρια για να διατηρήσει τη σημασία της. Διάβασε το «Ο μεγάλος ιεροεξεταστής» του Ντοστογιέφσκι, τα λέει πολύ ωραία.

Ο μεγάλος ιεροεξεταστής εξηγεί γιατί πρέπει να δημιουργείς μυστήρια ώστε οι απλοί άνθρωποι να διευκολύνονται στο να καταλάβουν κάποια πράγματα. Πρέπει να νιώθουν υποδεέστεροι, έτσι πρέπει να κάνεις τα πράγματα να δείχνουν μυστηριώδη και περίπλοκα. Αυτό είναι το τέστ του διανοούμενου. Είναι όλα καλά για αυτούς, είναι πλέον σημαντικοί, λένε μεγάλα λόγια που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει. ........Καταντά κωμικό γιατί είναι όλα ασυναρτησίες....... Κάποιοι προσπαθούν να τα αποκωδικοποιήσουν και να δούν το πραγματικό νόημα πίσω απο αυτά, ξέρεις, πράγματα που θα μπορούσες να εξηγήσεις και σε ένα 8χρονο παιδί. Δεν βρίσκουν όμως τίποτα εκεί. Αλλά αυτός έιναι ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι διανοούμενοι, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της αριστεράς, δημιουργούν μεγάλες καριέρες και δύναμη. Περιθωριοποιώντας και τρομάζοντας τον κόσμο...

....Στην Αμερική για παράδειγμα......κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται οτι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, εκτός και αν καταλάβουν με κάποιο τρόπο την τελευταία έκδοση του τάδε η του δείνα μεταμοντέρνου. Κάποιες φορές μπορεί να μην το επιδιώκουν αυτό (οι διανοούμενοι) αλλά το αποτέλεσμα είναι μια τεχνική περιθωριοποίησης κάποιων μόνο και μόνο επειδή μερικοί αποκτούν αναγνωρισμένο κύρος, και ταξιδεύουν ανά τον κόσμο, μετέχουν σε υψηλούς κύκλους κτλ.

....Εάν υπάρχει μια θεωρία, ένα σύνολο παραδοχών, η πεποιθήσεων τα οποία είναι τόσο πολύπλοκα για να τα καταλάβω, αλλα πρέπει να τα μάθω, τότε πες τα μου με απλές λέξεις. Εάν κάποιος μπορεί να σου το πεί έτσι, τότε πάρτο στα σοβαρά. Ρώτα έναν φυσικό για παράδειγμα, μπορεί να το κάνει! ......Όπως και εγώ μπορώ να εξηγήσω με λεπτομέρεια κάτι που διδάσκω σε ένα σεμινάριο για μεταπτυχιακούς φοιτητές σε ένα φυσικό, με όρους που μπορεί να κατανοήσει. Θα πάρει σίγουρα μια ιδέα!
Δοκίμασε όμως να ρωτήσεις κάποιον να σου εξηγήσει την τελευταία εργασία του Derrida η κάποιου ανάλογου, σε όρους που μπορείς να κατανοήσεις. Δεν μπορεί να το κάνει! Τουλάχιστον δεν μπορεί να το εξηγήσει σε μένα...Δεν καταλαβαίνω! Και νομίζω οτι πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου πολύ προσεκτικά κατα πόσο είναι δυνατόν να έχει γίνει ένα τόσο μεγάλο άλμα στην εξέλιξη ώστε να επιτρέπει σε κάποιους ανθρώπους να έχουν αυτή την τεράστια πια διορατικότητα που δεν μπορούν να τη μεταφέρουν στους απλούς ανθρώπους.....!»

Νόαμ Τσόμσκι, “Αναρχία, διανοητές και το κράτος” (1996)

Σκοταδισμός και Ελληνική τηλεόραση. Κριτική στην ανεκδιήγητη εκπομπή του ALPHA «Το κουτί της Πανδώρας» με θέμα το FACEBOOK.

Πρίν παρακολουθήσω την εκπομπή με θέμα το facebook δεν είχα ξανακούσει ποτέ για τα ρεπορτάζ του “κουτιού της Πανδώρας” απο τον δημοσιογράφο κύριο Κώστα Βαξεβάνη. Ίσως φταίει το οτι δεν παρακολουθώ πολύ τηλεόραση. Το οτι δεν παρακολουθώ πολύ τηλεόραση όμως, δεν σημαίνει οτι δεν ζώ σε αυτό τον κόσμο και δεν μπορώ να παρατηρώ και να χαρακτηρίζω αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.

Η εκπομπή «το κουτί της Πανδώρας» με θέμα το facebook, δεν είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής δημοσιογραφίας, αλλά και ένα παράδειγμα της τεχνοφοβίας και του σκοταδισμού στον οποίο προσπαθούν κάποιοι άνθρωποι των media, να σπρώξουν τον μέσο Έλληνα. Πέραν του οτι ο δημοσιογράφος υιοθετεί μια σκοταδιστική, μονόπλευρη άποψη την οποία διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκεια της, η συγκεκριμένη εκπομπή είναι γεμάτη με ανακρίβειες, τρομακτικού μεγέθους υπερβολές σχετικά με τις επιπτώσεις του facebook, ώς κοινωνικό δίκτυο, στην πραγματικότητα, αλλά και δεκάδες τερατώδη ψέματα αλλά και αλαζονικά και υποτιμητικά σχόλια για τη νέα γενιά.

Θα ήθελα εδώ να πώ οτι δεν κάνω αυτό το πόστ ώς υποστηρικτής του Facebook, αλλά ώς κάποιος που το έχει χρησιμοποιήσει και μισεί τους δημαγωγούς με επιφανειακή γνώση που προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν υπηρεσίες που φέρνει μαζί της η νέα τεχνολογία. Οι ασύλληπτου μεγέθους παπαρολογιες οι οποιες εκτοξεύονται απο δημοσιογράφους, πολιτικούς, «internet experts», δικηγόρους και ακαδημαικούς, με έβγαλαν τόσο έξω απο τα ρούχα μου που πήρα χαρτί και μολύβι και σημείωσα τα σημεία που με ενόχλησαν περισσότερο. Είναι απίστευτο το πως δαιμονοποιείται το καθετί καινούριο σε αυτή τη χώρα, και ακόμα πιο απίστευτο το ποσο μονόπλευρα παρουσιάζονται κάποια θέματα μη δίνοντας ΚΑΜΜΙΑ δυνατότητα στον μέσο Έλληνα, που απλά δεν γνωρίζει, να σχηματίσει μια αντικειμενική και ενημερωμένη άποψη για κάποιο θέμα. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στην εκπομπή είναι ανεκδιήγητη, και είναι πολύ ενδιαφέρον να δεί κάποιος πώς κάποιοι λαοπλάνοι, όπως ο έν λόγω δημοσιογράφος, τη χρησιμοποιούν για να κινδυνολογούν και να τρομάζουν τον κόσμο. Ξεκινάω λοιπόν παραθέτοντας με τη σειρά σε italic τις παπαρολογίες, όπως λέει και ο κύριος Σουφλιάς, που ακούγονται στην εκπομπή:

- (Για την κοινωνία του Facebook)“Δίπλα στην πραγματική κοινωνία, έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια μια άλλη εικονική κοινωνία”.

Όχι αγαπητέ μου άνθρωπε, δεν είναι η κοινωνία του facebook που έχει διαμορφωθεί, αλλα η κοινωνία του ΙΝΤΕΡΝΕΤ μέρος της οποίας είναι το facebook και πολλά άλλα δίκτυα κοινωνικών σχέσεων.

- “εκατομμύρια άνθρωποι πληκτρολογούν στο κομπιούτερ τους την ανάγκη για επαφή, την αγωνία τους, την επαγγελματική ανησυχία. Μέσα απο το κομπιούτερ μας, στον καναπέ του σπιτιού, προσπαθούμε όλοι να γίνουμε φίλοι. Και επειδή αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα”.

Ποια ανάγκη για επαφή και ποιά αγωνία και ποιά επαγγελματική ανησυχία ρε μεγαλε? Ποιά έρευνα σου απέδειξε οτι αυτοί που έχουν λογαριασμό στο facebook είναι άτομα που εξωτερικεύουν την αγωνία τους (αγωνία για τι?) και την επαγγελματική τους ανησυχία σε αυτό το χώρο? Και όταν μιλάς για αυτούς που μπαίνουν στο facebook απο τον καναπέ τους, αρα αυτούς που έχουν φορητούς υπολογιστές, για πόσους απο αυτούς που στην Ελλάδα βλέπουν την εκπομπή σου νομίζεις οτι μιλάς?? Επίσης ποιός σου είπε οτι ο κόσμος μπαίνει στο facebook για να γίνει φίλος με άλλους? Έδωσες κάποιον ορισμό του τι θεωρείς φίλο η απλά η νοημοσύνη σου δεν αρκεί για να κατανοήσεις οτι με τη λέξη “friends” οι προγραμματιστές της εφαρμογής ισως περιλαμβάνουν και τον φίλο με τιν έννοια του γνωστού?

-(Βαξεβάνης για τον δημιουργό του facebook) “..είχε δημιουργήσει πριν απο 4 χρόνια μια ανάγκη που δεν υπήρχε παρασύρoντας ώς σήμερα πάνω απο 60.000.000 ανθρώπους στη σελίδα του”, (στη συνέχεια άλλος πανέξυπνος), “Συνήθως τον ωθεί κάποιος άλλος, δηλαδή του προτείνει να μπεί κάποιος φίλος του..με το κίνητρο οτι θα βρεί εκει πέρα και άλλους γνωστούς, συνήθως έτσι ξεκινάει η ιστορία. Και στην πορεία αυτο μεταλλάσσεται, μπαίνει να βρεί παλιούς γνωστους και καταντάει να έιναι αυτό που λέμε facebook-aholic”.

Το 1880 η γιαγιά σου δεν φανταζόταν την ύπαρξη της τηλεόρασης, να που όμως σήμερα εσύ βγάζεις το ψωμί σου απο μια ανάγκη που δεν υπήρχε κύριε Βαξεβάνη. Τι ακριβώς προτείνεις δηλαδή, να επιστρέψουμε στο μεσαίωνα? Η μήπως να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των καθηγητών του τμήματος «Επικοινωνίας» του πανεπιστημίου Αθηνών και να μην χρησιμοποιούμε email?
Και σιγα ρε διάνοιες. Ούτε εκπομπή για ναρκωτικά να παρουσιάζατε! Σημειώστε αγαπητοί μου οτι κανένας δεν σε αναγκάζει να μπείς στο facebook. Είναι κάτι που, όπως και το να διαλέξεις πορτοκάλια στο σούπερ μάρκετ (-που επίσης το κάνουν όλοι), εσύ θα το αποφασίσεις. Αν επίσης κάνατε καλύτερη έρευνα για το ρεπορτάζ σας, θα ανακαλύπτατε οτι κοινωνιολόγοι έχουν παρουσιάσει ούκ ολίγες έρευνες που αποδεικνύουν οτι το facebook όπως και άλλα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα συμπληρώνει τα ήδη φυσικά υπάρχοντα κοινωνικά δίκτυα και ΔΕΝ τα υπονομεύει.

-“Τους ονομάζεις μαλιστα φίλους. Όσο πιο πολλούς φίλους έχεις, τόσο πιο κοινωνικός έισαι. Ακόμα και αν στην πραγματική ζωή δεν έχεις, η δεν τολμάς να έχεις κανένα φίλο”

Έπρεπε να φτάσουμε στην εποχή του facebook για να καταλάβεις οτι όσο πιο πολλούς φίλουε έχει κάποιος, τόσο πιο κοινωνικός είναι? Και για πές μας ρε μεγάλε ρεπορτερ που μας σώζεις απο το διάβολο που κατέβηκε στη γή με το όνομα facebook, τι σε κάνει να πιστεύεις οτι η πλειοψηφία των χρηστών κάθεται και μετράει πόσους φίλους έχω για να με κατατάξει ως κοινωνικό η ακοινώνητο? Έχει και άλλες δουλειές να κάνει ο κόσμος αγόρι μου, δε το ξέρεις αυτο? Θέλω επίσης να μου δείξεις την έρευνα που δείχνει οτι αυτοί που έχουν λογαριασμό στο facebook δεν έχουν και μάλιστα δεν τολμούν να έχουν κανένα φιλο.

-(Αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου Παντείου)“Μπαίνω στον πειρασμό να σας δώσω μια μονολεκτική απάντηση στο γιατί είναι το facebook τοσο σημαντικό για τόσους πολλούς ανθρώπους. Είναι εύκολο. Έιναι εύκολο να έχεις σχέσεις, η να λές στον εαυτό σου οτι έχεις σχέσεις μεσα απο το facebook και αλλες πλατφόρμες. Δε χρειάζεται να κινηθείς προς την κοινότητα που σε περιβάλλει. Και σκεφτείτε πια, επειδή οι κοινότητες που μας περιβάλλουν, η κοινωνία που μας περιβάλλει, είναι αρκετά πολύπλοκη. Πρέπει να κάνεις αρκετή προσπάθεια για να βρείς ανθρώπους με όμοια ενδιαφέροντα. Πρέπει να ρισκάρεις”.

Αφου μπήκατε στον κόπο κύριε καθηγητά, γιατί δε το σκεφτήκατε λίγο παραπάνω? Οι κοινότητες που μας περιβάλλουν είναι πολύπλοκές, λέτε, για εμάς τους νέους. Σας ευχαριστούμε που απο τη θέση που βρίσκεστε μας δείχνετε την εκτίμηση σας – και μετα περιμένουμε να μας διδάξετε κιόλας. Ευτυχώς που έχουμε και εσάς τους φωτισμένους για να μας δείχνετε το σωστό δρόμο και να τις ξεμπλέκετε λίγο αυτές τις πολύπλοκες πραγματικότητες που δεν μπορούμε να χειριστούμε. Πρέπει πια να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια για να γνωρίσουμε ανθρώπους με ίδια ενδιαφέροντα ενώ στη δική σας εποχή απλα χτυπάγατε παλαμάκια και εμφανίζονταν δίπλα σας. Μήπως ήταν πολύς κόπος να μας διδάξετε και εμάς τα ξόρκια με τα οποία το καταφέρνατε αυτο?

-(Βαξεβανης) “Στην οθόνη του υπολογιστή σου, εμφανίζονται άνθρωποι, ώς σύμβολα στην αρχή και μετά ώς φωτογραφίες, η οποίοι σου ζητάνε να γίνετε φίλοι. Ουσιαστικά να συνομιλείτε ηλεκτρονικά να ανταλλάσσετε ηλεκτρονικά δώρα όπως φωτογραφίες η κάποια σύμβολα, να παιζετε μαζί ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ένας ολόκληρος εικονικός κόσμος ο οποίος διαμορφώνεται στα φαντασιακά σου μέτρα.”

Να με συγχωρείς πολύ κύριε Βαξεβάνη αλλα τα φαντασιακά μου μέτρα δεν τελειώνουν μόνο στις φωτογραφιες, καποια (απροσδιόριστα απο τι μερια σου γιατι δεν ασχολήθηκες αρκετα) σύμβολα και ηλεκτρονικά παιχνίδια, και σε διαβεβαιώ οτι είσαι πολύ λάθος αν πιστεύεις οτι τα παραπάνω ορίζουν τα φαντασιακά μέτρα της σημερινής νεολάιας. Ο κόσμος μου κύριε Βαξεβάνη αποτελειται απο ανθρώπους, κτίρια, δεντρα, κήπους, σπιτια, θάλασσα, πόλεις, ουζάκια, διακοπές, ταξίδια, τσιμεντουπόλεις, φτώχεια, πείνα, πολιτική, πορείες για την παιδεία, ανισότητα, αδικια ΚΑΙ, μαζι με όλα αυτα, υπολογιστές και ίντερνετ. Την τελευταία φορά που κοίταξα το facebook τίποτα απο όλα αυτά δεν μπόρεσα να διακρίνω. Κοντά ίσως να έφτασα όταν έιδα κάποια group νέων τα οποία προσπαθούν να στρατολογήσουν κόσμο για την αναδάσωση της Πάρνηθας ή να βρούν υποστήριξη για τα δικαιώματα ενός σκύλου που θανατώθηκε απο Λατινοαμερικάνο στο όνομα της τέχνης. Αυτά όμως είναι μάλλον ζητήματα της δικής μου πραγματικότητας που ίσως δεν υπέπεσαν στην αντίληψη σου και ποτέ δεν τα ανέφερες στην εκπομπή σου.

-“(Βαξεβάνης) Για να πάρει μέρος στο Facebook, κάποιος πρέπει να δώσει πραγματικά προσωπικά του στοιχεία, σε αντίθεση με άλλες ιστοσελίδες, αλλιώς δεν μπορεί να τον αναζητήσει κάποιος. Δηλαδή τα στοιχεία του, μαζί με τις προτιμήσεις που αποτελούν το προφίλ σου, είναι στη διάθεση αρκετών, κάτω απο την ανάγκη μιας εικονικής φιλία”ς.

“(Άλλος τυπάς κανα μισάωρο μετά)...Διότι μπορεί ο άλλος να πάρει τις φωτογραφίες σου, να φτιάξει ένα προφίλ, και να κινεί το προφίλ σα να σαι εσύ”.

Αυτό ακριβώς πάει να πεί καλά δουλεμένο ρεπορταζ! Μπράβο ρε Βαξεβάνη, μ’αρεσει όμως που στην εκπομπή σου τα λές σταράτα ρε φίλε. Καμιά τριτη εκδοχή που να τονίσει λιγο περισσότερο την αξιοπιστία του επιχειρήματος σου σχετικά με το οτι ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε τα πραγματικά μας στοιχεία στο facebook για να δημιουργήσουμε λογαριασμό θα μας παρουσιάσεις?!

-“(δικηγόρος, η οποία εξηγεί για το πώς εξωτερικές εφαρμογές του facebook σε ενημερώνουν πρίν τις προσθέσεις στο λογαριασμό σου σχετικά με το οτι θα χρησιμοποιήσουν τα προσωπικά σου δεδομένα εάν τελικά τις προσθέσεις) Αν θέλετε διαλέγετε να συγκατατεθείτε και να βάλετε την εφαρμογγή στο λογαριασμό σας, αν δε θέλετε, οχι. Το 99.99 τοις εκατό διαλέγουμε να βάλουμε την εφαρμογή και αυτόματα διαλέγουμε να δώσουμε τα προσωπικά μας στοιχεία σε πλήθος άγνωστων εταιριών”.

Πολύ ωραία. Μπορείς να μου δείξεις κάτι που να αποδεικνύει οτι το 99,99 τοις εκατό διαλέγουμε να βάλουμε την εφαρμογή? Προσωπικά δεν έχω ούτε μια και πολλοι απο αυτους που γνωρίζω επίσης. Πώς μπορέις να κάνεις ρεπορτάζ με ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΕΣ? Που σκατα στηρίζεις τις γενικολογίες περι 99, 99 με τις οποίες στη συνέχεια τρομοκρατείς τον κόσμο??

-(Βαξεβάνης) “Οι επικριτές του facebook μιλούν για ένα μηχανισμό κοινωνικής χειραγώγησης. Άνθρωποι που χάνουν την κοινωνική επαφή, που χαρακτηρίζονται καλοί η κακοί, ανάλογα με το πόσους ψευτο-φίλους έχουν στον ηλεκτρονικο τους υπολογιστή η ανάλογα με τις ηλεκτρονικές συμπεριφορές που έχουν. Διαμορφώνονται και στη συνέχεια διαμορφώνουν μια κοινωνία που είναι ανίκανη να αντιδράσει για οτιδήποτε. Το πραγματικό έχει ελάχιστη σημασία. Απο το πραγματικό πρόβλημα έως τον πραγματικό έρωτα αφου τα πάντα είναι εικονικά.”

Αυτο βλέπεις εσυ κύριε Βαξεβάνη. Μια κοινωνία που είναι ανίκανη να αντιδράσει για οτιδήποτε? Καταρχήν δε σου είπε κάποιος οτι λιγο πάνω απο το 20% των Ελλήνων έχουν πρόσβαση στο ίντερνετ? Πώς μπορείς και μιλάς για μια ολόκληρη κοινωνία? Και πώς σκατά κατάφερες να φτάσεις εκεί απο μια εκπομπή για ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα? Δηλαδή ο λόγος για τον οποίο η σύγχρονη κοινωνία είναι ανίκανη να αντιδράσει για οτιδηποτε είναι το Facebook? Φοβερά πρωτοποριακή άποψη όπως επίσης και το statement οτι κάποιος θα με θεωρήσει ΚΑΚΟ αν δεν έχω πολλούς φίλους στο facebook!!! Είναι άραγε αυτή η εντύπωση σου για τους νέους του σήμερα? Φαντάζομαι οτι δεν βλέπεις διεκδικήσεις και κινητοποιήσεις πουθενα αφου μόνο να προσθέτουμε ψευτο-φίλους στο λογαριασμό μας μπορούμε εμεις! Δεν πας να κάνεις λίγο πραγματικό έρωτα αγόρι μου γιατι μαυτά που λές είμαι σίγουρος οτι μόνο εικονικό κάνεις και γι’αυτο έχεις σταματήσει να βλέπεις.

-(Βαξεβάνης) Διαμορφώνεται μια κοινωνια που ανταποκρίνεται στην αμερικάνικη ρήση So what?και τι εγινε? Άνθρωποι με κατασκευασμένη ταυτότητα σε εικονική ζωή.

Οκ, το πιάσαμε αυτα τα περι κατασκευασμένων ταυτοτήτων και εικονικών κόσμων. Δε μας είπες όμως, υπάρχει κανείς απο αυτούς που έχουν λογαριασμό στο facebook που δεν το ζούν έτσι οπως το περιγράφεις το πραγμα? Λέω τώρα ρε αδερφέ μήπως σχολίαζες λίγο και αυτούς για τους οποίους το facebook είναι απλά ένα μέσω επικοινωνίας με παλιούς συμμάθητές, μέσω για να οργανώνεις πάρτυ και να καλείς κόσμο γρήγορα και φθηνά, και αλλα πολλα πράγματα τα οποιά σε βοηθούν να συμπληρώνεις καλύτερα τις offline σχέσεις σου.

-(άλλος τυπάς) ...Πόσο οδυνηρό είναι να καθήσεις και να γράψεις τη σεξουαλική σου ζωή, γιατί μόλις χώρισες, στο facebook, και δυο μέρες μετά να ζητάς δουλειά και ο επιχειρηματίας που είναι να σε προσλάβει να μπεί, και να διαβάσει όλες σου τις λεπτομέρειες και τις περιπέτειες.

Δε το ακούσατε??Την επόμενη φορά που θα πάτε να ζητήσετε δουλειά θα κοιτάξουν πρώτα το facebook σας και μετά αν έιναι θα σας προσλάβουν! Θα σας εξηγήσουν μάλιστα στο interview οτι σήμερα το βράδυ θα σας έρθει friend request απο τον human resources manager και απο τον διευθυντή ώστε να τσεκάρουν αν είστε gay η όχι, στο οποίο φυσικα θα πρέπει να κάνετε accept (γιατι αλλιώς πώς θα μπορέσει κάποιος να δεί το προφίλ σας??)

-(άλλος τυπάς, μάλλον με IQ επιπέδου φοιτητή Harvard -αφου κατάφερε και το σκέφτηκε αυτο) ..υπάρχει θέμα το οποίο όντως ορισμένες φορές θα λέγαμε οτι καταντάει επικίνδυνο. Τι εννοώ με αυτο, υπάρχουν κάποιες εφαρμογές μέσα στο facebook, οι οποίες δεν είναι τόσο αθώες όσο δείχνουν. Υπάρχει ας πούμε μια εφαρμογή η οποία λέγεται “owned”, με την οποία μπορείς να αγοράσεις, ή να αγοραστείς απο φίλους σου η γνωστούς σου. Εκεί παίζει ένα περίεργο παζάρι του τύπου αγοράζω με κάποια χρήματα γνωστούς μου. Το οποίο δεν έχει κάποιο νόημα μέν, αλλα αναπτύσσει μια πολύ κακή νοοτροπία και στην έξω ζωή. Δηλαδή το οτι μπορώ, εγώ με κάποια χρήματα να αγοράσω κάποιον άλλο.

Τι λές ρε Μάρξ? Πάλι καλά που ήρθες εσύ να μας μιλήσεις για εκμετάλευση και εξαγορά του ενός ανθρώπου απο τον άλλο στην καπιταλιστική κοινωνία ρε Μεσσία! Μήπως θα μας πείς και για άλλους μαρξιστικούς όρους όπως η υπεραξία? Γιατί ο φίλος σου ο Βαξεβάνης μας λέει οτι :

-“Εταιριες του Λονδινου έχουν απαγορεύσει τη χρήση του Facebook στα εταιρικά computer. Ο λόγος δεν είναι μόνο οτι χάνονται πολύτιμες εργατοώρες”

Αμ πές το έτσι ρε μεγάλε. Πές το οτι αυτό είναι που σε ενοχλεί. Καλύτερα να λιώνει κάποιος προσφέροντας πολύτιμες εργατοώρες παρά να προσπαθεί να αυξάνει τα κοινωνικά του δίκτυα στον λίγο χρόνο που έχει ε?

-(και συνεχίζει)..ο πραγματικός λόγος είναι οτι είναι πολύ δύσκολο για έναν εργαζόμενο ο οποίος κάνει βόλτα στην εικονική πραγματικότητα αναζητώντας ηλεκτρονικούς φίλους, να επιστρέψει στην πραγματικότητα της δουλειάς και να συνομιλήσει με κανονικους ανθρωπους.

Ότι να ναι! Εσύ ρε θα πείς στον κόσμο με τι τρόπο θα κάνει διάλειμμα απο τη δουλειά του? Με τι θα χαλαρώσει? Και τι ακριβώς του κάνει το facebook και μετά δεν μπορεί να επικοινωνήσει με πραγματικούς ανθρώπους? Πλύση εγκεφάλου? Αφαίρεση μνήμης? Η μήπως του αφαιρεί τη γλώσσα η τις σκέψεις ώστε να μη μπορεί να μιλήσει?

-“Μήπως θα αλλάξει και στη συνέχεια και τη δομή και τη λειτουργία της πραγματικής κοινωνίας”.

Απο το 20% που μπένει στο ιντερνετ στην Ελλάδα πόσοι να έχουν facebook για πές μου ρε Βαξεβάνη φιλόσοφε? Το 8% να πουμε? Το 8% λοιπόν των χρηστών του ίντερνετ στο facebook θα σου αλλάξουν τη δομή της κοινωνίας? Εδώ το ΚΚΕ τοσα χρόνια παίρνει το 8% ολόκληρης της Ελλάδας και δεν τα έχει καταφέρει! Λές να κατεβάσει κόμμα και το facebook στις επόμενες εκλογές?

-“Υπαρχουνε 17χρονα και 18 χρονα και 20 χρονα αυτη τη στιγμή τα οποια δεν γνωρίζουν την έννοια της παρέας όπως τη γνωρίζαμε εμεις. Δεν υπάρχει γι’ αυτους αυτο το πράγμα. Γι’αυτους η παρέα είναι μέσα απο κοινωνικά δίκτυα και μόνο. Και αυτο πρέπει να το καταλάβουμε. Όταν οι νέοι πλέον εξωτερικεύουν όλα τους τα συναισθήματα η τις σκέψεις μέσα απο τα blogs, ξεκινάνε δηλαδή απο εκεί,όταν εμείς είχαμε τα ημερολόγια, ..δηλαδή εκείνοι τα βγάζουν όλα στη φόρα, σ’ενα τεράστιο κοινό, όταν εμείς προσπαθούσαμε να τα κρύψουμε απο δυο άτομα που πιθανόν να τα βλέπανε. Ξεκινάμε λοιπόν απο άλλη βάση. Ξεκινάμε απο μια γενιά η οποία έχει την ανάγκη να εκφραστεί με έναν πολύ περίεργο τρόπο. Να εκφράσει τα πάντα, σε όλους.”

Σιγά ρε παλιέ. Που εσυ γνωρίζεις την έννοια της παρέας ενώ εμείς όχι. Πώς μεγαλώσαμε ρε μάγκα? Σε σχολείο δε πήγαμε? Μπάσκετ δεν παίξαμε? Μας φυτέψανε ξαφνικά 17, 18, 20, χρονών η μας φιμώσανε το στόμα και δε μιλήσαμε ποτε σε κανένα. Αυτο που πρέπει ΕΣΥ να καταλάβεις, πρωτού αποφασίσεις να προβείς σε ηλίθιες συγκρίσεις, είναι οτι για άλλο λόγο και άλλα θέματα έγραφες η γράφεις στο ημερολόγιο, και για άλλο λόγο στο blog. Για την ελευθερία της έκφρασης έχεις ακουστά?Δεν είναι η γενιά που «προσπαθεί να εκφραστεί με περίεργο τρόπο», άσχετε, είναι η γενια που κάνει χρήση της τεχνολογίας και που μέσω αυτής προσπαθεί να εκφρασει προς όλους την αηδία της για κάτι ήλίθιους που ξεκίνησαν «απο άλλη βάση» και κατάντησαν τον κόσμο και την Ελλάδα όπως τη βλέπεις ή όπως κατα πάσα πιθανότητα εσύ συγκεκριμένα δεν τη βλέπεις.

-“(Βαξεβάνης) Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία οτι βιώνουμε ένα νέο τύπο ανθρωπίνων σχέσεων. Οι σχέσεις αυτές δημιουργήθηκαν απο μια κοινωνία η οποία δεν έιχε χρόνο και έπρεπε να ναι αποτελεσματική. Έτσι κατέφυγε στην ηλεκτρονική επικοινωνία. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό, αυτές οι νέες ανθρώπινες σχέσεις με τη σειρά τους, να δημιουργούν ένα νέο τύπο ανθρώπου.”

Καλά ξεκίνησες με την βιαστική κοινωνία αλλα μετά τα γάμησες όλα. Η κοινωνία ρε μεγάλε κατέφυγε μονο στην ηλεκτρονική επικοινωνία? Μόνο αυτό δηλαδή συνέβη και μας χάλασε όλους? Πρόσέχτε λοιπόν άνθρωποι του κόσμου! Γιατί αυτή η νέα κοινωνία με αρχηγό το δικτάτορα facebook, δημιουργεί πλέον τους facebook-ανθρώπους!!!!! Ένας νέος τύπος ανθρώπου, ο οποίος δεν τρώει, δεν πίνει, δεν βγαίνει, δεν έμαθε ποτέ του να διαβάζει και να μιλάει, κάνει σέξ μόνο μέσω ιντερνετ και το μόνο που κάνει καλά είναι να βρίσκει άγνωστους φίλους στο facebook.

-(καθηγητής πανεπιστημίου σχολιάζει τις εξόδους των νέων ώς αποτέλεσμα της facebook κοινωνίας με τις πλαστικές κοινωνικές σχέσεις!) .. “εχουν φτάσει να πηγαίνουν στο μπάρ και να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο σε επίδειξη ατομικής, ατομικίστικης μάλλον θα έλεγα αλαζονείας, επίδειξη ομορφιάς, ανταγωνισμό στο να δείχνουν πόσο υπέροχα πλάσματα είναι. Πόσο δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Το αποτέλεσμα είναι να κάθετε ο καθένας, ο ένας δίπλα στον άλλο με το ποτό στο χέρι, να ανταλλάσσουν ελάχιστες κουβέντες, άλλωστε πώς να τις ανταλλάξουν όταν απο πάνω παίζει μουσική στη διαπασών.Και να μην επικοινωνούν, να μη γνωρίζονται καν. Αμφιβάλλω, υπάρχουν άλλωστε και κάποιες έρευνες που το δείχνουν, άν στους χώρους αυτούς, διεκπεραιώνεται η πανάρχαια διαδικασία του φλερτ”

Τρείς λαλούν και δυο χορεύουν, το ξέρεις προφέσορα? Ποιός σου τα έμαθε αυτά? Η συναναστροφή με τους νέους? Κάθεσαι δίπλα απο παρέες νεαρών παιδιών και τους ακούς να λένε πόσο όμορφα πλάσματα είναι και να ανταγωνίζονται ποιος την έχει μεγαλύτερη? Όταν πηγαίνεις σε ένα μπάρ η σε ένα κλάμπ με τη μουσική στο διαπασών, δεν πάς για να αναλύσεις το ασφαλιστικό αλλα για να απολαύσεις μουσική, ποτο και να γνωρίσεις και κανένα ατομο του αντίθετου φύλου (η και του ιδίου, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα) Θέλω να μου δέιξεις αυτή την έρευνα που μιλάει για την πανάρχαια διαδικασία του φλέρτ και πώς έχει φθαρεί στις μέρες μας λόγω της δυνατής μουσικής. Αυτή λοιπόν είναι η άποψή σου για τους φοιτητές κύριε καθηγητά, μεγάλη εκτίμηση τους έχεις. Αν λοιπόν έχεις δίκιο σε κάτι απο αυτά που έιπες είναι στο οτι οι νέοι δεν έχουν ανάγκη απο κανέαν. Πράγματι. Άν εσύ που πρέπει να μεταδίδεις κουλτούρα, γνώση και μόρφωση μέσω της θέσης σου, μας αντιμετωπίζεις, παρέα με Βαξεβάνηδες και λοιπούς γελοίους επιφανειακούς ξερόλες, ώς άβουλα και καθυστερημένα όντα, έχω να σου μεταφέρω ένα μήνυμα απο τη νέα γενιά:

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ, ΚΑΙ ΣΥ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΝΕΝΑ!

Σημαντικότεροι Έλληνες;

Περιόδους πολιτικού αδιεξόδου και γενικότερα μπουρδελόκατάστασης , φαντάζομαι, εκμεταλεύονται κάποιοι όταν προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό απελπισμένων λαών φωνάζωντάς τους ( άμεσα η έμμεσα): "Εσυ!! Μπορέις να τα καταφέρεις! Γιατί είσαι μεγάλος, όπως οι προγονοί σου οι αθάνατοι και η βαριά κληρονομία που κουβαλάς!!".

Ένα απο αυτά τα (έμμεσα) πατριωτικο-εθνικιστικά εγχείρηματα είναι και η πρωτοβουλία του ΣΚΑΙ να αναδείξει τον κορυφαίο Έλληνα σε μια περίοδο που, περισσότερο απο ποτέ, η καθημερινότητα μας αποδεικνύει το πόσο άχρηστοι είμαστε να βρούμε ένα τρόπο να ζήσουμε καλά σε αυτό τον τόσο όμορφο τόπο .

Είχα δουλεία οταν κοίταξα το άρθρο οπότε δεν πρόλαβα να ρίξω και πολύ αναλυτική ματιά στα αποτελέσματα της ψηφοφορίας ...αλλά όταν στη λίστα των 100 σημαντικότερων Ελλήνων, μετά απο ψηφοφορία 38.500 ατόμων συμπεριλαμβάνονται οι : Λάκης Λαζόπουλος (ΖΤΟΙΝΓΓΓΚκκ!!!), Ζαγοράκης και Γκάλης (ΦΤΟΥΥΒΒΒ!!), Χριστόδουλος (έιχα ακούσει οτι ήταν ο πρώτος αρχιεπίσκοπος που άνοιξε καφετέρια-μάλλον γι'αυτο το λογο θεωρείται εξαιρετικά σημαντικός) και ο Παπαδόπουλος (μετά τα μαθήματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, έφερε το φασισμό στην Ελλάδα, πράγματι πολύ μεγάλο επίτευγμα, κορυφαίος!), τότε πως περιμένουν κάποιοι να πάει μπροστά αυτη η χωρα ρεεεεεεεεε;;;!!!!!!! Τον Πολύδωρα πώς και δε τον βάλατε ρε ΜΑΛΑΚΕΣ? Σας ξέφυγε, ξεφτέρια!

Θα με ενδιέφερε να δώ πόσοι χτύπησαν το χρυσό 5άρι: Χριστόδουλος, Παπαδόπουλος, Μέγας Αλέξανδρος, Κολοκοτρώνης και Όθωνας (ο οποίος βέβαια δεν ήταν κάν Έλληνας -απο το δημοτικό το ξέρουμε- αλλά ένας "σύγχρονος" βασιλιάς έπρεπε να μπει πώς να το κάνουμε!).

Ντάξει θα μου πείς 38.500 χιλιάδες δεν είναι πολλοί σε σχέση με το συνολικό πληθυσμό αλλά απο τα λίγα στατιστικά που θυμάμαι, το νούμερο αυτό ξεπερνάει το γενικό αντιπροσωπευτικό δείγμα κατα ΠΑΡΑ πολύ κι ας είναι και τυχαίο.


Τα ποσοστά που πήρε ο καθένας θα μας τα δείξουν; Εκέι θα πέσει πολύ γέλιο! Με το επίπεδο που έχουμε κόβω Λαζόπουλο να βγαίνει σημαντικότερος Έλληνας όλων των εποχών!!!!!!!!!

Πάτε να κάψετε καμμιά σημαία του Βελγίου και αφήστε τις ψηφοφορίες ρε ΖΩΑ.

Ο Ιησούς είπε

Τελευταία είχε πάρει το μάτι μου πολλά απο τα κόκκινα λεωφορεια που καθημερινά βλεπω στο Λονδινο, να φέρουν το διαφημιστικό www.Jesussaid.org. Ίσως είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και καιρό απλά εγώ δεν το είχα παρατηρήσει βέβαια.. Γενικά έχω την αίσθηση οτι η κοινωνία του Λονδίνου είναι αρκετά προχωρημένη. Ο κόσμος που ζεί εδώ (δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για αυτούς που ζούν στην υπόλοιπη Αγγλία) δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι είπε ο Ιησούς αφού για τους μισούς άλλωστε ο Θεός στη γή εκπροσωπείται απο το investment banking ενώ για τους άλλους μισούς είναι ο Αλάχ ή ο Βούδας. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν αρχικά υπέθεσα οτι είναι κάποιο marketing trick για να πουληθούν προιόντα σχετικά με τη μόδα ίσως.

Περίεργος όμως όπως είμαι μπήκα στο website να δώ και πιο συγκεκριμένα τι παίζει. Η επικεφαλίδα που διαβάζει κανείς με το που μπεί στο website είναι η εξής: (ελεύθερη μετάφραση) "ζωή γεμάτη αφθονία μέσω του Ιησού". Αφου τσεκάρουμε διάφορα ρητά του Ιησού (με τις απαραίτητες αναφορές) περί σωτηρίας, ειρήνης και προσευχής σε έντονο ροζάκι και μώβ, φτάνουμε στο χαμηλότερο μέρος του website που έχει μια περίληψη περί του τί ακριβως μπορείς να κάταφέρεις μέσω της πίστης σου στον Ιησού:

"Ο Ιησούς αποτελέι τον καλύτερο τρόπο να αποκτήσεις οτιδήποτε θέλεις (ναρκωτικά, αυτοκίνητα, γκόμενες, ξέρεις τώρα-δικό μου αυτο). Θα σου δώσει μια νέα αρχή, είρηνη, γιατρειά, προμήθειες, αγάπη, οικογένεια, σοφία. Οτιδήποτε χρειαστείς σου είναι διαθέσιμο αποδεχόμενος τον λόγου του Ιησού και ζητώντας απο το Θεό να το πραγματοποιήσει".

Τώρα αυτό το κείμενο απευθύνεται στο σύγχρονο άνθρωπο ή σε κάποιο μεθύστακα του μεσαίωνα? Ποίος μαλάκας θεωρεί μετά οτι οι κήρυκες του "λόγου του Ιησού" (το ποιοί και πώς έγραψαν καινές διαθήκες και άλλα τέτοια ρατσιστικά, σαδομαζοχιστικά βιβλιαράκια -βλέπε: Richard Dawkins:The God Delusion- το συζητάμε βέβαια) δεν παραμυθιάζουν τον κόσμο? Θα ήθελα πολύ να μάθω αν αυτά τα φιλαράκια του Ιησού που μου εξασφαλίζουν ειρήνη, σοφια και γκόμενες -αφού διαβάσω το λόγο του-, μπορούν να μου πουν γιατί ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ που κόστισε η διαφήμιση (μιλάμε για ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΑ πολλα τη στιγμή που ενα στα τρια λεωφορεία του Λονδινου έχει το διαφημιστικό) δεν τα δώσανε για ειρήνη, προμήθειες, γιατρειά, διαλυμένες οικογένεις, σχολεία?. Μήπως δεν είναι αρκετό που διδάσκεται η θρησκεία στα σχολεία και που η βίβλος είναι best seller -το καυχιούνται συχνά, έτσι δεν είνα?

Γενικά πολύ λυπάμαι που βλέπω οτι η αμερικάνικη λογική του τηλευαγγελιστή και τσαρλατάνου οπισθοδρομικού θρησκόληπτου (βλεπε επίσης ταινία: There will be blood) αρχίζει και εισβάλει τόσο επιθετικά σε μια πιο σκεπτόμενη (υποτίθεται) κοινωνία όπως η Ευρωπαική.

Του κώλου

Διάβασα λοιπόν ένα ΠΟΛΥ αστεία γραμμένο άρθρο.
Λέει για το άγιο φώς ο αρθρογράφος:

Σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης κατέφθασε στην Αθήνα το Άγιο Φως από τον Πανάγιο Τάφο των Ιεροσολύμων.
ΧΑΧΑ! Τι λέει ρε? Ποιό κλίμα συγκίνησης? Χωρίς πλάκα τώρα συγκίνηση για ποιό λόγο? Επειδή κάποιοι είναι τόσο ήλίθιοι ωστε να πιστεύουν οτι άναψε ο θεός μια πορδή και η φλόγα κατέβηκε στη λαμπάδα κάποιου στα Ιεροσόλυμα? Η μήπως δεν στέλνει έτσι το άγιο φώς στη γή? Αν κάνω λάθος ας μου εξηγήσει κάποιος την ακριβή διαδικασία.
Τι ώρα ακριβως άναψε αρχικά το άγιο φώς?Μπορείτε να μου πείτε λιγάκι? Αν γίνεται σας παρακαλώ γρήγορα γιατί θέλω να ρυθμίσω το ρολόι μου με ώρα θεού.
Κλίμα συγκίνησης για ποιό λόγο?Επειδή κάποιοι ακόμα πιο ηλίθιοι βάλανε ειδική πτήση για να έρθει η φλόγα απο τα Ιεροσολυμα και έξτρα δρομολόγια για να διαμοιράσει στην υπολοιπη Ελλάδα?

Το Αναστάσιμο Φως κατέφθασε στην Αθήνα με μικρή χρονική καθυστέρηση (στις 7.30) καθώς ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να φθάσει στις 7.05 το απόγευμα.
Ε τους μαλάκες ρε. Ούτε ακόμα και σε αυτή την (κατα τ άλλα μεγάλης σοβαρότητας) περίσταση δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ώρα τους!!
(Σκέψου αδερφέ τον πιλότο πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ πρέπει να ένιωθε που τον σηκώσανε να κάνει πτήση Αθήνα ιεροσόλυμα και πίσω για να μεταφέρει μια φλόγα, ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ!)

Κατά την άφιξη του έλαβε χώρα τελετή υποδοχής με τιμές Αρχηγού Κράτους, με παράταξη αγήματος και μπάντας.
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Πάμε καλά ρε παιδιά? Δεν έχουμε με τίποτα άλλο να ασχοληθούμε? Φαντάζομαι διάλογο μεταξύ του οργανοπαίκτη της μπάντας και της γυναίκας του! "Πώς ήτανε μωρο μου να παίζεις τρομπόνι μπροστά στο άγιο φώς? Του άρεσε η σας είπε οτι δεν παίξατε καλά και την επόμενη φορά δεν θα ξαναέρθει? Άσε γυναίκα και η τρομπέτα του Λάκη παραλίγο να το σβήσει εκεί που περνούσε και μας γαμοσταυρισε!" . Ρε μαλάκα ποιόν κοροιδεύουνε ρεεεεεεεεε! Που σαι ρε Dawkins να τραβάς τα μαλια σου.

Ειλικρινά ρε παιδιά. 2008 έχουμε! Είναι σοβαρά πράγματα αυτά?Δηλαδή ΟΚ! Καλά κάποιοι να πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, είναι δυνατό να καταφευγουμε σε τετοιες γελοιότητες? Άκου μπάντα λέει και τιμές αρχηγού κράτους..

Η φτώxεια, στο μυαλό του Aλογoσkouφη

Μάθαμε πρόσφατα οτι ένα 20% (δηλαδή κάτι παραπάνω απο 2.000.000) των συμπολιτών μας ζεί στο όριο της φτώχιας. Η φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση ανακοίνωσε λοιπόν οτι θα δημιουργήσει ένα ταμείο κοινωνικής συνοχής το οποίο μάλιστα θα έχει ώς στόχο μέχρι το 2010 να λάμβάνει δυο δισεκατομμυρια ευρώ ετησίως. Με βάση αυτό το αρθάκι λοιπόν, κάνω την προχειρότατη διαίρεση με τα ταπεινά μου μαθηματικά
..ΣΥΓΝΩΜΗ ρε παιδιά, μέχρι το 2010, το μόνο που μπορεί να κάνει αυτό το ΓΑΜΗΜΕΝΟ κράτος για τους ανθρώπους που δεν έχουν καλά καλά ψωμί να φάνε είναι να δημιουργήσει ένα ταμείο που θα τους δίνει 250 ευρώ το χρόνο????? Όχι οτι τα 1000 που υποσχεται για το 2010 είναι σοβαρό ποσό αλλα ρε γελοίε υπουργέ οικονομίας, μου ήθελες και ολόκληρη συνεδρίαση σήμερα για "θέματα που αφορούν τη σύσταση και λειτουργία του ταμείου κοινωνικής συνοχής" για να αποφασίσεις οτι θα δίνεις 250 ευρώ στους φτωχούς ετησίως?? Ισχυρά πλάνα έχεις ρε μεγάλε για να κατεβάσεις τη χώρα απο το Νο 1 της Ευρώπης στα ποσοστά φτώχειας!

που είσαι "ηλεκτρονική δημοκρατία"?

Συγνώμη ρε Γιωργάκη..Κάθεσαι τόσα χρόνια και φωνάζεις για e-democracy και electronic polling και voting systems, και το μόνο που μπορεί να κάνει το "μέλος-φίλος" του ΠΑΣΟΚ στο website είναι να κατεβάσει τη φόρμα "μέλους-φίλου" με την οποία θα προσέλθει σε εκλογικά κέντρα τη μέρα της εκλογής για να ψηφίσει?
ε μή τρελαθούμε τωρα..

..τι να πώ..μήπως έγω δεν βλέπω τα online voting systems επειδή δεν είμαι φίλος του ΠΑΣΟΚ???

Βροχή απο σφαίρες

Και ενώ στα Ζωνιανά πέφτει βροχή απο σφαίρες και όλοι μιλούν για μαφία,παρακράτος και κατηγορούν αστυνομία και πολιτικούς, δε βγένει κανέις μαλάκας να προτείνει κάτι!!
Εδώ σας θέλω ρε μάγκες. Αντί να κάθεστε να κράζετε τους διάφορους φορείς και να μακρηγορείτε περί αντίστοιχων αιματηρών επεισοδίων της ιταλικής αστυνομίας εναντίον της σικελική μαφίας, προτείνετε κατι!!!Ορίστε, η ερώτηση είναι ανοιχτή! Πώς θα αφοπλιστούν τα Ζωνιανά. Μη μου λές ρε δημοσιογράφε είναι πολιτικό, κοινωνικό πρόβλημα και παπαριές. Ναί, το ξέρω δεν είναι ο ρόλος σου να δώσεις εσύ τις λύσεις, αλλά όταν σχολιάζεις τόσο αυστηρά ένα πρόβλημα 25 ετών και συμπληρώνεις οτι οι πάντες είναι παντελώς άχρηστοι να το χειριστούν τοτε ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΕΣΥ ΜΙΑ ΛΥΣΗ!

Control

Προβολή 3:30. Προσπαθώ να βολευτώ στο βρώμικο κάθισμα του Odeon στο Κόβεντ Γκάρντεν. Μόνος. Σιγά που θα έβρισκα παρέα για αυτή την ταινία. Στην αίθουσα άλλοι 3 περίεργοι τύποι γύρω στα 50. Φαίνεται οτι ξέρουν πολύ καλά τι έχουν έρθει να δούν. Είναι και αυτοί μόνοι.

Προετοιμασμένος και διαβασμένος για την ταινία περιμένω τα φώτα να σβήσουν.
Η ζωή του Ian Curtis νουάρ, σκηνοθετημένη απο βιντεοκλιπάτο σκηνοθέτη. Τι άλλο να ζητήσει κανείς ένα σκοτεινό μεσημέρι στο Λονδίνο?

Απο τα πρώτα κιόλας πλάνα η ταινία με συνεπήρε. Όχι μόνο γιατί το σύντομο review για τη ζωή του Ian Curtis που διάβασα κάπου μου φάνηκε ενδιαφέρον αλλά και επειδή ήμουν πάντα fan των Joy Division αλλα και της συγκεκριμένης εποχής. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική. Στυλιζαρισμένη μελαγχολία με χαρακτήρα να δίνει ρέστα. Κοντινά πλάνα που ζωγραφίζουν το συναίσθημα με ένα διεισδυτικό φακό που κοιτά βαθιά στην βασανισμένη ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή. Όλα τα αδιέξοδα που απο πολύ μικρός αντιμετώπισε ο Curtis, παράλληλα με την ρόκ καριέρα του, είναι εκει.
Μου άρεσε που το ίνδαλμα Curtis που προβάλεται στην ταινία δεν είναι το ίνδαλμα ενός κωλόπαιδου που έγινε ρόκ στάρ και το έριξε στα ναρκωτικά. Ο τύπος ήταν προσγειωμένος, πολυτάλαντος, ευαίσθητος και σαν rock star είχε πολύ original σκηνική παρουσία. Είναι φοβερό το πού μπορεί να σε φέρει μια λανθασμένη επιλογή που έκανες όταν ήσουν 18, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται απο επιληπτικές κρίσεις και έναν αδύναμο και άπλερο νεανικό χαρακτήρα... Είναι μια πραγματικά θλιβερή ιστορία.

Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή πιστεύω πως μάλλον δέν γινόταν να είναι καλύτερη. Πέραν του οτι μοιάζει τραγικά στον Curtis, μιμείται πιστά τις κινήσεις του στη σκηνή (και είδικα το χαρακτηριστικό "απροσάρμοστου τύπου" χορό) , αλλά και σε κάποια μουσικά κομμάτια ακόμα και τη φωνή του (αν δεν είναι του ίδιου του Curtis σε όλα). Η δε Ανάτ είναι μια κούκλα..

Η ατμόσφαιρα ενός Manchester του 70 ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ, η φωτογραφία εκπληκτική και γενικότερα ένα σύνολο που ακόμα και άν ποτέ δεν ήσουν φάν των Joy Division ή του Curtis σίγουρα θα καταφέρει να σε συγκινήσει.

Την προτείνω σίγουρα σε ροκάδες και φάν της μπάντας αλλά και σε οποιονδήποτε γουστάρει την καταθλιπτική παράνοια της γενιάς του 70!

...

Απο ένα τραγούδι που ξεχωρίζει..

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ,
μήπως και βρώ της λησμονιάς σου το νερό,
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρώ σημάδι,
μ' ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό.

Tσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ, η μοναξιά μου,
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο,
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου,
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο.

Σ' ένα ποτήρι με φυτίλι αναμένο,
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά,
και το μυαλό μου πού 'ναι πάλι θολωμένο,
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά.

Μάλαμας Σωκράτης

Περί φιλίας

Ο καθένας αποφασίζει για την πάρτυ του.
Η αληθινή φιλία είναι τελικά κάτι πολύ δύσκολο να βρεί κανείς.
Σίγουρα μια γκόμενα κάνει πάντα τα πράγματα χειρότερα.
Ας τραβήξει λοιπόν ο καθένας το δρόμο του γιατί έτσι όπως πάμε θα χαλαστούμε πολύ.
Στην καλή φιλία υπάρχει αμοιβαιότητα. Ξέρεις λέμε τα πάντα μεταξύ μας και τέτοια. Δεν κρατάμε μυστικά και σίγουρα δε λέμε τα μισά μας νέα στους μισούς μας φίλους και για τους υπόλοιπούς τα βάζουμε στην κατάψυξη και τους τα πετάμε κανα 2 μηνο μετά. Είναι θέμα εμπιστοσύνης φυσικά. Κάποιον τον εμπιστεύεσαι πιο πολύ απο κάποιον άλλο. Κρατάμε ομως κάποια προσχήματα και ακόμα και όταν δρόμοι μας οδηγούν μακριά απο τους αληθινούς φίλους φροντίζουμε να έχουμε ρίξει μια κλωστή πίσω μας μήπως και μας ξαναοδηγήσει πίσω σε αυτούς.
Όταν όμως πραγματική φιλία δεν υπήρχε ποτέ τι γίνεται? Απορώ για ποιό λόγο είναι τοσο δύσκολο κανείς να το καταλάβει αφού είναι τόσο πολύ προφανές (όταν συμβαίνει). Αλλάζει ο άνθρωπος και μαζί του και η δικιά σου ψυχοσύνθεση που τον ήθελε όπως τον ήξερες. Ότι και να συζητάμε λοιπόν αγαπητέ μου φίλε, άλλαξες και όσο περνάνε οι μέρες τόσο πιο εμφανές είναι. Ανακαλύπτω δε οτι τελικα δεν σε ήξερα και τόσο καλά. Άλλοι σε ξέρουν αρκετά καλύτερα. Και επειδή οι διακρίσεις σίγουρα δεν είναι χαρακτηριστικό μιας καλής φιλίας πιστεύω οτι μια καλή φιλία όσο εύκολο είναι να σχηματιστεί το ίδιο εύκολο είναι να διαλυθεί. Όπως και αν έχουν τα πράγματα εγώ χαλιέμαι. Και τελικά πρέπει να σταματάει κανείς να επενδύει στη φιλία και να επενδύει στον εαυτούλη του.
Και ακού...όταν στεναχωριέσαι για ένα φίλο που χάνεις, βρίσκονται μερικοί και σε αντιμετωπίζουν με στύλ "Καλά ρε μαλακα πως κάνεις έτσι, γκόμενα σου είναι και σε παράτησε?".

Συγκατοίκηση και σπάσιμο νεύρων

Επειδή με πνίγει το δίκιο και δεν μπορώ να τα πώ κάπου αλλού θα τα γράψω εδώ να ησυχάσω. Ρωτάω λοιπόν. ΓΙΑΤΙ να είμαι πάντα εγώ αυτός που πρέπει να καθαρίζει και για τους άλλους σε αυτό το σπίτι?
Έχω δύο καταπληκτικού συγάτοικους. Πραγματικά είναι και οι δύο εξαιρετικά και αξιοθαύμαστα άτομα. Αυτό δυστυχώς δεν αναιρεί οτι με την καθαριότητα κανένας απο τους δύο δεν τα πάει καλα (ο ένας θα έλεγα καθόλου μα καθόλου καλα). Εγώ απο την άλλη δεν μπορώ να ανεχτώ τη βρωμιά με τίποτα.
Αποτέλεσμα αυτου είναι όταν επιστρέφω κουρασμένος απο το πανεπιστήμιο ή όταν ξυπνάω το πρωί και βλέπω την κουζίνα πουτάνα (απο άπλυτα πιάτα, κοματάκια ψωμί στο πάτωμα, τσουρέκι ανοιχτό στο τραπέζι, κορν φλέικς χυμένα, γάλα χυμένο, τη μηχανή του καφέ ακόμα ανμένη απο την ώρα που έφτιξε καφέ αυτός που έφτιαξε και άλλα ΠΑΡΑ πολλα) να παίρνω ανάποδες. Είναι κάποια πολύ απλά πράγματα τα οποία αδυνατούν τις περισότερες φορές (όχι πάντα) να κάνουν. Απλά πράγματα όπως να βάλεις λίγο νερό στο πιάτο σου πρίν το βάλεις στο πλυντηριο η απλά να μαζέψεις το ποτήρι που έπινες κόκα κόλα απο το σαλόνι και να το βάλεις στο πλυντήριο.
Έκανα φιλότιμες προσπάθειες τον περασμένο χρόνο με μεγάλη ηρεμία και λογική να βρώ μια λύση συζυτώνας μαζί τους. Το πρόβλημα που προκύπτει είναι οτι απλά δεν ενοχλούνται με κάποια πράγματα τα οποία εγώ δεν μπορώ να ανεχτώ. Το να είναι χυμένα κόρν φλεικς πάνω στο τραπέζι της κουζίνας για μέερες ας πούμε και να μην κάνει κανείς μια γαμημένη κίνηση του ενός δευτερολέπτου να τα μαζέψει μου τη σπάει απιστευτα. Ακόμα πιο απλά, το να είναι μια σακούλα πεσμένη στο πάτωμα και απλά να κάθεται εκεί για μια εβδομάδα χωρίς λόγο μου φαίνεται αδιανόητο. ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να την πιάσεις και να την πετάξεις??????
Και θα μου πείς. Καθάρισε το εσύ ή πέτα την εσύ. Γυρνάω λοιπόν στην αρχική μου ερώτηση. ΓΙΑΤΙ να είμαι πάντα εγώ αυτός που πρέπει να καθαρίζει και για τους άλλους σε αυτό το σπίτι?
Δεδομένης της κατάστασης έφτιαξα ένα συστημα. Ένας πίνακας με τα τρία ονόματα μας πάνω πάνω και πολλά columns απο κάτω. Έκανα μια λίστα με προτάσεις του τύπου "Έφαγα αλλά παράτησα το πιάτο μου στο τραπέζι του σαλονιού = 3 points" τα οποία δίνουν points ανάλογα με το μέγεθος της μαλακίας που έχει κάνει κάποιος. Μαζί με αυτό, έβαλα ώς τιμωρία όποιος μαζέυει π.χ. 10 points να καθαρίζει ολόκληρη την κουζίνα μόνος του, 20 points την κουζίνα και το μπάνιο και πάει λέγοντας. Ένα σύστημα που με λίγα λόγια θα επιβραβεύει αυτόν που για όχι πάνω απο 5 λεπτά τη μέρα κάνει το ελάχιστο δυνατό για την καθαριότητα της κουζίνας και τιμωρεί τον ασυνείδητο που νομίζει οτι θα τα κάνει όλη την ώρα πουτάνα και θα τα καθαρίζουν οι άλλοι για πάρτυ του.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
Ο ένας συγάτοικος μου νευρίασε και μου είπε οτι δεν δέχεται points και μαλακίες στο σπίτι και ο άλλος απλά είπε οτι είναι αστείο αυτό που έκανα. Κανένας απο τους δύο όμως δεν έφερε κάποια άλλη πρόταση για την καθαριότητα του σπιτιού. Ένας άλλος φίλος μου μου είπε "δεν είναι μονο δικό σου το σπίτι, δε μπορείς να επιβάλεις κάτι τέτοιο". Ναι αλλά οταν είμαι μόνο έγω που καθαρίζω γιατί οι άλλοι δεν θα ενοχληθούν απο τη βρωμιά παρα μόνο αν γεμίσουμε ποντίκια (και άν ενοχληθούν και τότε) τι σκατά να κάνω?3 άτομα είμαστε στο γαμημένο το σπίτι. Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες τους οποίους θα σεβόμαστε όλοι.

σημειωση: Φυσικά και έχω σκεφτεί να πάρουμε κάποιον-α να βοηθά στην καθαριότητα του σπιτιού αλλα ας πούμε οτι δεν θέλουμε να καταφύγουμε σε τέτοια λύση μιας και είμαστε στο εξωτερικό και αυτή η επιλογή σίγουρα θα μας κοστίσει.

3 Σαμάνοι

Να και ένα γαμάτο βιντεάκι που βρήκα εντελώς κατά τύχη.
Τα σπάνε κανονικά τα παλικάρια.
http://www.youtube.com/watch?v=682U27xl5P8

Καλά να περνάς όπου και αν είσαι Αντρέ Γκόρτζ

Ξέρω πως ήταν το δεξί χέρι του Σάρτρ. Είχα διβάσει και κάποια κείμενα του στο πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω περισσοτερα γι'αυτό δεν έχω να πώ κάτι συγκεκριμένο για το έργο του. Και μόνο το οτι συνέβαλε στη New Left μου είναι αρκετό για να τον θεωρήσω σημαντική προσωπικότητα.
Θα τον θυμάμαι για πάντα όμως. Γιατί δεν ήταν πολλές οι μεγάλες προσωπικότητες που αγάπησαν τόσο ώστε να αποφασίσουν να τελειώσουν τη ζωή τους μάζι με τον άνθρωπο που αγάπησαν για χρόνια. Ο Γκόρτζ και η σύντροφος του Ντορίν έζησαν μαζί 58 χρόνια . Τα τελευταία χρόνια η Ντορίν έπασχε απο ανίατη ασθένεια. Τί θα ήταν όμως η ζωή για τον Γκόρτζ χωρίς τη Ντορίν? Τι θα ήταν η ζωή για κάποιον που στα 84 του χρόνια είναι ακόμα ερωτευμένος με την 83χρονη γυναίκα του?Ένα τίποτα. Χθές, 24 Σεπτεμβρίου, ο Αντρέ Γκόρτζ πήρε την απόφαση να σκτοτώσει τη στιγμή που θα περνούσε χωρίς την ανάσα της Ντορίν....Άφησε αυτό τον κόσμο κρατώντας το χέρι της Ντορίν. Αγγελοκάμωτοι πια και οι δυο, βάδισαν μαζί, νέοι ξανά, όπως την στιγμή που πρωτοφιλίθηκαν..
Πόσο άδικη ακούγεται η λέξη "αυτοκτονία" για την περιγραφή μιας τέτοιας ιστορίας...