Περί φιλίας

Ο καθένας αποφασίζει για την πάρτυ του.
Η αληθινή φιλία είναι τελικά κάτι πολύ δύσκολο να βρεί κανείς.
Σίγουρα μια γκόμενα κάνει πάντα τα πράγματα χειρότερα.
Ας τραβήξει λοιπόν ο καθένας το δρόμο του γιατί έτσι όπως πάμε θα χαλαστούμε πολύ.
Στην καλή φιλία υπάρχει αμοιβαιότητα. Ξέρεις λέμε τα πάντα μεταξύ μας και τέτοια. Δεν κρατάμε μυστικά και σίγουρα δε λέμε τα μισά μας νέα στους μισούς μας φίλους και για τους υπόλοιπούς τα βάζουμε στην κατάψυξη και τους τα πετάμε κανα 2 μηνο μετά. Είναι θέμα εμπιστοσύνης φυσικά. Κάποιον τον εμπιστεύεσαι πιο πολύ απο κάποιον άλλο. Κρατάμε ομως κάποια προσχήματα και ακόμα και όταν δρόμοι μας οδηγούν μακριά απο τους αληθινούς φίλους φροντίζουμε να έχουμε ρίξει μια κλωστή πίσω μας μήπως και μας ξαναοδηγήσει πίσω σε αυτούς.
Όταν όμως πραγματική φιλία δεν υπήρχε ποτέ τι γίνεται? Απορώ για ποιό λόγο είναι τοσο δύσκολο κανείς να το καταλάβει αφού είναι τόσο πολύ προφανές (όταν συμβαίνει). Αλλάζει ο άνθρωπος και μαζί του και η δικιά σου ψυχοσύνθεση που τον ήθελε όπως τον ήξερες. Ότι και να συζητάμε λοιπόν αγαπητέ μου φίλε, άλλαξες και όσο περνάνε οι μέρες τόσο πιο εμφανές είναι. Ανακαλύπτω δε οτι τελικα δεν σε ήξερα και τόσο καλά. Άλλοι σε ξέρουν αρκετά καλύτερα. Και επειδή οι διακρίσεις σίγουρα δεν είναι χαρακτηριστικό μιας καλής φιλίας πιστεύω οτι μια καλή φιλία όσο εύκολο είναι να σχηματιστεί το ίδιο εύκολο είναι να διαλυθεί. Όπως και αν έχουν τα πράγματα εγώ χαλιέμαι. Και τελικά πρέπει να σταματάει κανείς να επενδύει στη φιλία και να επενδύει στον εαυτούλη του.
Και ακού...όταν στεναχωριέσαι για ένα φίλο που χάνεις, βρίσκονται μερικοί και σε αντιμετωπίζουν με στύλ "Καλά ρε μαλακα πως κάνεις έτσι, γκόμενα σου είναι και σε παράτησε?".