Μα με ποιόν μοιάζει?

5.18
Τελικά είμαι πολύ καμένος.
Πήγα στο Δημήτρη το δώρο του για το οποίο φανταζόμουν οτι θα ήταν πολύ χαρούμενος και αυτός μου είπε πως θα πάει να το αλλάξει. Ωραία. Γενικά σαπίλα σήμερα εκτός απο το πολυαναμενόμενο πάρτυ απο το οποίο μόλις γύρισα.
Δεν θα έλεγα οτι πέρασα και ιδιαίτερα καλά. Είχε βέβαια αρκετο κόσμο αλλα γενικά η μουσική ήταν πολύ βαρετή. Άσε που ήταν μαζεμένοι όλοι της σχολής χωρού και έτσι όπως χόρευαν σε κομπλάρανε και ένιωθες οτι αν κάνεις πως χωρεύεις θα φανείς γελοίος. Ήπια τρία ποτήρια απο μια α π α ί σ ι α σαγκρια και μου ήρθε να ξεράσω.
Την ανία έσπασε ένας τυπάς ο οποίος ήρθε με ένα καλοσιδερομένο κουστούμι, αυστηρή γραβάτα και στραβά παπούτσια, μαλί όχι ιδιαίτερα μακρύ, αλλα ίσιο, χτενισμένο και χωρισμένο προσεκτικά στην άκρη και..κρατήσου...μουστακι πυκνο και κοντό. Μόνο μουστάκι, κατα τ'αλλα ξυρισμένος ούτε μούσι ούτε τίποτα.

Ο τύπος ήταν ΙΔΙΟΣ ο Χίτλερ. Δεν ξέρω αν το είχε κάνει επίτηδες αλλά όλο στησιμό του ήταν αυστηρο. Θα έλεγε κανείς οτι είχε προσπαθήσει πολύ για να μοιάζει με αυτόν. Όπως και να έχουν τα πράγματα ο τύπος ήταν τόσο γελοίος που ακόμα και αυτοί που δεν γνωρίζουν το Χίτλερ απο φωτογραφίες τον κοιτούσαν χασκογελώντας. Προσπάθησα να τον βγάλω μια φωτογραφία με μια ψηφιακή που είχαν κάτι παιδιά αλλα με πήρε χαμπάρι ρε πούστη και για να το παίξω κινέζος τελικά εβγαλα τον κώλο που στεκόταν δίπλα του..

Ατυχία γιατί θα έμενε στην ιστορία..

Πρελούδιο για την κακοποίηση ενός ονόματος

When, to their airy hall, my fathers' voice,
Shall call my spirit, joyful in their choice,
When, pois'd upon the gal, my form shall ride,
Or, dark in mist, descent the mountain's side,
Oh!may my shade behold no sculptur'd urns,
To mark the spot, where earth to earth returns,
No lengthen'd scroll, no praise encumber'd stone,
My epitaph shall be, my name alone,
If that with honour fail to crown my clay,
Oh!may no other fame my deeds repay,
That, only that, shall single out the spot,
By that remember'd, or with that forgot

Lord Byron

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε αυτούς τα ονόματα των οποίων κακοποιήθηκαν απο δεξιές παρατάξεις...

Οι χωριάτες του village και μια ενδιαφέρουσα νύχτα

Είδα χτές του "αδερφούς Γκρίμ"...Δε θα σχολιάσω. Θα πώ απλά οτι απο τον Γκίλιαμ περίμενα μαλλον περισσότερα.
Μου κάνει εντύπωση κάθε φορά ο κόσμος του Βίλατζ αλλα και του Κοσμόπολις πλέον. Αδυνατώ να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους κάποιος πηγαίνει σινεμά και πληρώνει 7,5 ευρώ για να χαζογελάει και να κοροιδεύει καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Είμαι περίεργος.
Το παραδέχομαι.
Ιδιαίτερα όσον αφορα το σινεμά μπορώ άνετα να τσακωθώ με κάποιον είτε γιατί δε με αφήνει να δω την ταινία, είτε ακόμα επειδή, στην μετέπειτα συζήτηση οπου συνήθως θα διαφωνεί μαζί μου για το περιεχόμενο του έργου η για τα πιθανά μηνυματα που κατάφερε η δεν κατάφερε να περάσει ο σκηνοθέτης, δεν μου παραθέτει επιχειρήματα που να στέκουν. Είναι απίστευτο το πόσο μπορεί να με νευριάσει κάποιος με αυτό τον τρόπο.
Είμαι περίεργος.
Απο κεί και πέρα πρέπει να το δηλώσω. ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ ΚΑΡΑΒΛΑΧΟΙ ΣΚΑΤΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΠΑΤΑΝΑΙΟΙ, τι έρχεστε ρε κακομοίρηδες σινεμά και μου σπάτε τα αρχίδια και μου χαλάτε την ησυχία μου? Ποίος σας είπε οτι έχετε το δικαίωμα να ζαλίζετε τα παπάρια του κόσμου στην αίθουσα επειδή στο σπίτι σας δεν έχετε χώρο να την παιξετε. ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΖΩΑ (παρατηρώ πως τελευταία έχω αρκετά νεύρα. Θα το φροντίσω)

Μετα απο αυτό πήγα στο πάρτυ του φίλου μου του Γιώργου. Η νύχτα προμηνυόταν πολύ βαρετή, καθότι ο Γιώργος θα έπαιζε μουσική και εγώ δεν θα ήξερα κανένα. Η ευχάριστη έκπληξη δεν άργησε να έρθει και μόλις μπήκα στο μαγαζί ανακάλυψα οτι ήταν και η φίλη μου η Λήδα. Σπάνιο άτομο και αρκετά προβληματισμένο, πράγμα που σε κάνει να θές να περνάς ώρες μαζί της. Η αδελφή της απο την άλλη δεν αποτέλεσε καμμία έκπληξη για εμένα. Είναι περίπου το άτομο που μου έιχαν περιγράψει..

...Μυστήριο κορίτσι, μου θυμίζει μια τύπισα απο τη "ναυτία" του Σάρτρ, το χαρακτήρα της οποίας, ο συγγραφέας προσπαθεί συνέχεια να καταλάβει αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνει. Όπως είπα και στην ίδια όμως, αυτό το μυστήριώδες, το οποίο τείνουν να το έχουν όλο και λιγότερες στις μέρες μάς, είναι η ειδιοποιος διαφορά που θα ξεχωρίσει τα ερίφια απο τα πρόβατα. Είναι απίστευτο το οτι επι 4 ώρες μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον πιάνοντας θέματα απο το ζωδιακό κύκλο μέχρι την συγκριτική πολιτική των σοσιαλιστικών κομάτων στην Ευρώπη (!). Δεν ξέρω αν είναι το ποτό που μας έκανε να προβούμε σε κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις πάντως είναι ένα ατομο την άποψη του οποίου είναι ωραίο να ακούς. Σαν τυπικοί σκεπτόμενοι αστοί, αφού κατατάξαμε τους εαυτούς μας στην κατηγορία των έξυπνων, μα λιγότερο χαρούμενων ατόμων, αποφασίσαμε οτι χαρήκαμε για τη γνωριμία και οτι κάποια στιγμή θα τα ξαναπούμε. Δεν ξέρω αν ήταν κομάτια όταν τα είπε αυτά, άλλωστε πρώτη φορά την είδα χτές,..θα φανεί και απο το αν θυμάται το blog, κάτι για το οποίο όμως πολύ αμφιβάλω αφού το URL είναι μάλλον μεγάλο για 3 ποτήρια κοκκίνο κρασί με κανέλα και κάτι σφηνάκια τεκίλα. Κλείνω σημείωνοντας οτι μου φανηκε απίστευτο οτι απο όλα τα τραγούδια του Bob Marley επέλεξε ώς αγαπημένο της το Concrete jungle, που αν και δεν είναι απο τα πιο γνωστά του, τυχαίνει να είναι και εμένα το αγαπημένο μου. Τέλος, να σημειώσω την κορύφαία ατάκα που μου πέταξε στο τέλος, όταν άνοιγα την πόρτα του αυτοκινήτου μου από δεξία για να αφήσω το μπουφάν και μου φάνηκε πολύ αστεία : "Οδηγείς αγγλικό αυτοκίνητο?"

Πάω να φάω και να πάρω το σκαραβαίο απο το συνεργείο.