The Mall - άκας

Μετά απο ένα υπέροχο 5ήμερο στην Κρήτη όπου κυριολεκτικά τα έσπασα απο κάθε άποψη και αναθεμάτισα την ώρα και τη στιγμή που τελείωσα το πτυχίο μου τόσο νωρίς, επέστρεψα στην ξενέρωτη Αθήνα. Επιστροφή στα ίδια και τα ίδια λοιπόν..
Είπα χτές να πάω να αγοράσω ένα ζευγάρι ελαφριά παπούτσια και μια φορμίτσα. Με παίρνει λοιπόν ο ξαδερφός μου και μου λέει να πάμε στο The Mall. Είναι γνωστό οτι μέρη που γίνεται πανζουρλισμός απο άτομα που θέλουν επειγόντως να ικανοποιήσουν την καταναλωτική μανία τους για να γλυτώσουν απο την αντίστοιχη καταθληπτική, δεν με ευχαριστούν ιδιαίτερα. Παρόλαυτα ο Γιώργος ήταν πολύ αποφασισμένος και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω.
Αφού φτάσαμε στο μεγαθήριο και παρκάραμε το αυτοκίνητο σε ένα πάρκινγκ 3 φορές μεγαλύτερο απο γήπεδο ποδοσφαίρου, ανεβήκαμε στο πρώτο όροφο. Μα τι θέμα και αυτο βρε παιδί μου.. Έμεινα έκπληκτος. Όλων των ειδών οι νεόπλουτοι: οι κυριλέδες, οι δήθεν χύμα, οι κουστουμάτοι, οι δήθεν βρωμίλοι, οι trendy, οι κουλτουρέ, οι σπαταναίοι.. ήταν όλοι εκέι. Μαζεμένοι σε κοπάδια σαν τα πρόβατα πηγαίναν όλοι μαζί ομάδες-ομάδες προς τις εισόδους των καταστημάτων, με ένα απλανές χαμένο και ταυτόχρονα ηλιθίως χαρωπό βλέμα ζωγραφισμένο στο προσωπο τους, πέφτωντας ο ένας πάνω στον άλλο. Σαν σε σύναξη ήλιθίων, έβλεπες απο μικρά πράντα κοριτσάκια μέχρι μεγάλες γκούτσι κυράτσες και ντόνα κάραν νεαρούς να κοιτούν πρός όλες τις κατευθύνσεις σαν μόλις να πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι.
ΕΛΕΟΣ ΡΕ. Το χειρότερο δε είναι οι διάφορες τύπισες που περνούσαν απο δίπλα μου με τις 45 τσάντες και τους χαμάληδες απο πίσω να κουβαλάνε τα έξτρα. Μάλιστα μια φώνζε στον φουκαρά που προπορευόταν "Χάρη Χάρη πάμε και στα Swarowski". Ού να μου χαθείται ζώα.

Για το τέλος αφήνω τις φοβερές καφετέριες του τελευταίου ορόφου αλλα και τα μαγευτικά σινεμά. Πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος για να πάς σε ένα μέρος όπου σου τρώει μισή ώρα να παρκάρεις και μιά ώρα για να καταφέρεις να φύγεις απο εκεί που πάρκαρες, μόνο και μόνο για να πιείς καφέ στο venue cafe η στο artisti italiani cafe. Θα μου πείς μετά τα ψώνια μου των 800 ευρω αδερφέ θέλω να πάω να ξεκουραστώ και να φάω ενα πιάτο των 100 στο palmier και να πιώ και ένα καφε των 10 στο venue. Ε ναι ρε αδερφέ σου απαντώ. Θαυμάζω την ποικιλία στη ζωή σου..
Η μάλλον όχι έχω να σου προτείνω κάτι ακόμα αφού θα τα έχεις κάνει όλα αυτα πήγαινε στο σινεμά. Εκεί επι τόπου ρε φίλε. Το mall τα έχει όλα για σένα. Μόνο να κοιμηθείς εκεί το βράδυ δεν έχει. Μπορείς δηλαδή να πάς το πρωί κατευθείαν, να πλυθείς στις τουαλέτες, να φάς πρωινό σε ενα απο τα 30 εστιατορια, να κάνεις τα ψώνια σου ώς το μεσημέρι, να φάς ετσι γύρω στις 3 τα χαβιάρια σου, μετά να πιείς και τα μιλκ σέικ σου και μετά έτσι γύρω στις 7 να πάς και στο σινεμαδάκι σου ρε αδερφέ. Αυτό είναι. The Mall-life. Τι? θα πεινάσεις και δεν έχει ποπ κόρν? Τι λες αδερφέ! Το προέβλεψαν και αυτό. Ειδική αίθουσα για τους χλιδάτους του λόγου σου. Ξαπλωτή καρέκλα και γκαρσόν που περνει παραγγελία και σου φέρνει φαγητό την ώρα της ταινίας. Και τι φαγητό ε???Σαμπάνια και σολομό!Ρε ποιός τη χάρη σου ρε. Η αλήθεια είναι βέβαια οτι θα το πληρώσεις κανα 30αρι το κάθισμα συν τα φαγητά έξτρα, αλλα και τι έγινε..λίγη πολυτέλεια στη ζωή μας δεν βλάπτει, έτσι δεν έιναι? Με λίγα λόγια μπορέις να περάσεις μια υπέροχη ψυχαγωγική μέρα στο the mall και μετά να γυρίσεις σπίτι σου υπερ-ευτυχισμένος απο τις παραστάσεις που άλλαξαν μπροστά σου, απο τα διαφορετικά πρόσωπα που είδες, τις βαθυστόχαστες συζητήσεις που έκανες με και πάνω απο όλα απο την φρεσκάδα και την πρωτοτυπία που είχε η κάθε σου στιγμή στο υπέρχο The Mall!!!!!

Φίλε Έλληνα, θα είμαι λακωνικός. Είσαι μεγάλος "The Mallάκας" ρε αδερφέ.