WoW

Τις τελευταίες μέρες, μου βάζω δύο στα δέκα.
Αν εξαιρέσει κανείς τη μεγάλη μου χαρά για την αγορά καινούριου υπολογιστή, νιώθω οτι ζώ πολύ παθητικά. Ένας τραγικός πόνος στο ύψος του κόκκυγα με έχει καθηλώσει εδώ και κάποιες μέρες στο κρεβάτι και το μόνο που κάνω είναι να πονάω άθλια και να μιζεριάζω. Δεν μπορώ ούτε να βγώ, ούτε να περπατήσω σωστά, ούτε κάν να κάτσω.

Πάνω που ετοιμαζόμουν να γράψω ένα αισιόδοξο post, με βρήκε αυτή η κατάσταση και πάλι τα βλέπω όλα μαύρα. Τι σκατά να γράψω τώρα λοιπόν. Μάλλον για την κύρια ασχολία μου τις τελευταίες τρείς μέρες. Το wold of warcraft. Ε ναί.Σίγουρα μπορώ να γράψω γι'αυτό το καινούριο ναρκωτικό στο οποίο έχω εθιστεί τελευταία.

Απο μικρός ήμουν τρελός με τα computer games και ιδιαίτερα με τα adventures και τα role playing games. Με θυμάμαι ατελείωτες ώρες στον υπολογιστή να προσπαθώ να λύσω γρίφους η να σκέφτομαι τις σωστότερες στρατηγικές ανάπτυξης για τον χαρακτήρα που είχα δημιουργήσει. Το World of Warcraft (απο δώ και στο εξής wow) ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Είναι ένα massive multiplayer game που σημαίνει οτι χιλιάδες χρήστες μπορούν να το παίζουν ταυτόχρονα με σένα σε πραγματικό χρόνο στον ίδιο ψηφιακό χώρο. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ανάπτυξης χαρακτήρων η οποία πραγματοποιείται μέσα σε ένα φανταστικό κόσμο, μέσω μετακίνησης και εκπλήρωσης αποστολών.

Τελευταία προσπαθώ να κατανοήσω τον πυρήνα του εθισμού αυτού του παιχνιδιού. Έκανα την απλοική σκέψη οτι τον χρήστη συνεπαίρνει το γεγονός οτι πίσω απο τους αντιπάλους που αντιμετωπίζει δεν βρίσκεται ο υπολογιστής αλλά κάποιος άλλος χρήστης σαν και αυτούς που επιδιώκει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτό είναι απλοικό διότι σε αυτή τη λογική στηρίζονται γενικότερα τα on-line multiplayer games και όχι μόνο τα role playing. Ένα ακόμα σύν στα rp και τον εθισμό τους, αποτελεί η συνεργασία των παικτών μεταξύ τους για την ολοκλήρωση αποστολών. Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον δίοτι κάθε παίκτης είναι διαφορετικός και μπορεί να συνεισφέρει σε μια ομάδα με το δικό του προσωπικό τρόπο. Επίσης το γεγονός οτι υπάρχει real time chat στο παιχνίδι αλλα και κουβέντα η οποία αφορά το πως η ομάδα θα φέρει σε πέρας τα διαφορα quests εμπεριέχει μία αλληλόδραση μεταξύ των χρήστων η οποία, αν και digitalized, λειτουργεί σαν παράγοντας κοινωνικοποίησης του.

Το παιχνίδι εδώ έχει κάποια χαρακτηριστική της λεγόμενης gift economy, του οικονομικού μοντέλου που κατα πολλούς κυριαρχεί στις open source communities. Σύμφωνα με αυτό οι προγραματιστές που συνεισφέρουν στα open source προγράματα γράφοντας κώδικα, δεν ζητούν ώς αντάλαγμα χρήματα η άλλου είδους υλικές αμοιβές. Η αναγνώριση και ο σεβασμός είναι η πηγή της gift economy αλλά και ο τρόπος συντήρησης και δύναμης της open source community. Αντίστοιχα στο wow, η gift economy στηρίζεται στο σεβασμό και στην αναγνώριση. Παίκτες οι οποίοι έχουν περάσει ατελείωτες ώρες προσπαθώντας να φτάσουν τους χαρακτήρες τους σε υψηλά levels, απαιτούν την απαραίτη αναγνώριση απο νεότερους χρήστες (newbies η με κυνικό τρόπο noobs). Αυτό διαφαίνεται κυριώς στα λεγόμενα guilds. Τα τελευταία είναι μεγάλες κοινότητες παικτών οι οποίες έχουν ώς στόχο την αλλήλοβοήθεια και την ανταλαγή αντικειμένων. Το guild φυσικά δεν λειτουργεί χωρίς κανόνες. Όταν η κοινότητα καλοσορίζει ένα νέο μέλος πρέπει όλοι να είναι ευγενικοί μαζί του, εξηγόντας του τι και πώς. Το δέ μέλος απο την πλευρά του έχει υποχρέωση να είναι ευγενικό, να συνεισφέρει στο guild όποτε μπορεί (με το αζημείωτο φυσικα) και να είναι σωστό απέναντι στους κανόνες που θεσπίζουν οι παλαιότεροι.

Το όλο σκηνικό της community θυμίζει αρκετά μοντέλο της κοινοκτημοσύνης αφού πάντα όλοι στηρίζονται σε όλους και όλοι "δωρίζουν" για όλους. Υπάρχει επίσης ένα κοινό inventory, κάτι σαν αποθήκη δηλαδή (απλοικά) όπου υπάρχουν αντικείμενα που οι παίκτες μπορούν χρησιμοποιήσουν σε περιπτωση ανάγκης με τον όρο οτι θα φροντίσουν όταν μπορέσουν να επιστρέψουν. Πρέπει να πώ οτι αυτή είναι μια απλή αντίληψη για το πώς λειτουργεί ένα guild και οτι δεν είμαι σίγουρος οτι τα πράγματα έχουν έτσι σε κάθε τέτοια κοινότητα. Όπως και να έχει, το γεγονός οτι σε μια ψηφιακή κοινότητα (η οποία κυρίως λόγω των γραφικών αναπαραστάσεων είναι αρκετά πιο κοντά στον κόσμο μας απο τις κλασικού τύπου usenet κοινότητες) μπορούν γίνουν τέτοιου είδους παρατηρήσεις, έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ίσως υπερβάλω λιγάκι όμως πραγματικά όταν ξοδεύω ένα μέρος του ελεύθερου χρόνου μου σε αυτό το παιχνίδι δεν νιώθω ούτε αποβλακωμένος, ούτε αντικοινωνικός, ούτε καμμένος ούτε γκόλουμ. Πραγματικά το ευχαριστιέμαι. Αν υπάρχει κάποιος που συμμερίζεται την άποψη μου αυτή η έχει κάποια εξήγηση για την εξάρτηση που αυτό το παιχνίδι προκαλεί, παρακαλώ ας ποστάρει.