Μα με ποιόν μοιάζει?

5.18
Τελικά είμαι πολύ καμένος.
Πήγα στο Δημήτρη το δώρο του για το οποίο φανταζόμουν οτι θα ήταν πολύ χαρούμενος και αυτός μου είπε πως θα πάει να το αλλάξει. Ωραία. Γενικά σαπίλα σήμερα εκτός απο το πολυαναμενόμενο πάρτυ απο το οποίο μόλις γύρισα.
Δεν θα έλεγα οτι πέρασα και ιδιαίτερα καλά. Είχε βέβαια αρκετο κόσμο αλλα γενικά η μουσική ήταν πολύ βαρετή. Άσε που ήταν μαζεμένοι όλοι της σχολής χωρού και έτσι όπως χόρευαν σε κομπλάρανε και ένιωθες οτι αν κάνεις πως χωρεύεις θα φανείς γελοίος. Ήπια τρία ποτήρια απο μια α π α ί σ ι α σαγκρια και μου ήρθε να ξεράσω.
Την ανία έσπασε ένας τυπάς ο οποίος ήρθε με ένα καλοσιδερομένο κουστούμι, αυστηρή γραβάτα και στραβά παπούτσια, μαλί όχι ιδιαίτερα μακρύ, αλλα ίσιο, χτενισμένο και χωρισμένο προσεκτικά στην άκρη και..κρατήσου...μουστακι πυκνο και κοντό. Μόνο μουστάκι, κατα τ'αλλα ξυρισμένος ούτε μούσι ούτε τίποτα.

Ο τύπος ήταν ΙΔΙΟΣ ο Χίτλερ. Δεν ξέρω αν το είχε κάνει επίτηδες αλλά όλο στησιμό του ήταν αυστηρο. Θα έλεγε κανείς οτι είχε προσπαθήσει πολύ για να μοιάζει με αυτόν. Όπως και να έχουν τα πράγματα ο τύπος ήταν τόσο γελοίος που ακόμα και αυτοί που δεν γνωρίζουν το Χίτλερ απο φωτογραφίες τον κοιτούσαν χασκογελώντας. Προσπάθησα να τον βγάλω μια φωτογραφία με μια ψηφιακή που είχαν κάτι παιδιά αλλα με πήρε χαμπάρι ρε πούστη και για να το παίξω κινέζος τελικά εβγαλα τον κώλο που στεκόταν δίπλα του..

Ατυχία γιατί θα έμενε στην ιστορία..