Είμαι κατασυγκινημένος. Μόλις τελείωσε. Η καλύτερη ταινία για το 2005 (μαζί με το Edukators). Το καυστικότερο και πιο συγκινητικό σχόλιο της χρονιάς πάνω στην πιο δυσλειτουργική κοινωνία του κόσμου. Την Αμερικάνικη. Εύγε. Απλά εύγε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Συμφωνω απολυτα.
Μια όμορφη προτομή, διακοσμημένη με την πεπείθηση οτι κάπου υπάρχει μια ζωή-όνειρο για την οποία πρέπει να δουλέψεις και να παλέψεις σκληρά.
Μια όμορφη προτομή, λαμπερή, χωρίς ουλές και ρυτίδες που η σαπίλα της φυτοζωεί μόνο κάτω απο τις πλαστικές εγχειρήσεις που έχει υποστεί για να θαμπώνει τα βλέμματα.
Η οπλοχρησία, η εγκληματικότητα, ο ρατσισμός παντός τύπου και ο ατομικισμός, όλα εμβυθισμένα στο μεδούλι της αμερικανικής κοινωνίας, είναι μόνο μερικά απο τα προβλήματα (-που διαφαίνονται στην ταινία και-) που την καθιστούν ώς την πιο δυσλειτουργική.
Χμμμ... η αμερικανική η πιο δυσλειτουργική κοινωνία στον κόσμο; Άλλο αν είναι fake το american dream και άλλο η δυσλειτουργία πιστεύω. Επίσης, οπλοχρησία, εγκληματικότητα και ρατσισμός υπάρχουν σε άλλες κοινωνίες σε πολύ χειρότερο βαθμό. Θέλω να πω ότι ο όρος δυσλειτουργικός στο συγκεκριμένο παράδειγμα δε μου φαίνεται πολύ δόκιμος. Σκατένιος απ' την άλλη, νομίζω με βρίσκει σύμφωνο...
ki emena mou arese poli auti i tainia
Δημοσίευση σχολίου