Λόνtον Σκοuλ οφ Ικoνόμιkς

Έχω πιεί πολλά μα πολλά ρακόμελα αυτή τη στιγμή οπότε τα όποια ορθογραφικα παρακαλώ να μήν σχολιαστούν. Θέλω όμως να πώ μιά όμορφη ιστορία.

Την περασμένη χρονιά είχα την τύχη να βρίσκομαι στο Λονδίνο για μεταπτυχικά. Τελειώνοντας το πρώτο μου πτυχίο και έχοντας προσφορά απο ένα πανεπιστήμιο το οποίο είναι γνωστό για την υψηλή ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχει, αλλα και για το φιλελεύθερο πνεύμα που το διακρίνει, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος.

Σήμερα, ένα χρόνο και κάτι μήνες μετά, και μιλώντας εκ του ασφαλούς αφου το πήρα το μεατπτυχιακό, δηλώνω οτι δέν είμαι πλέον πολέμιος του Ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης. Ωφείλω να παραδεχτώ οτι στην Ελλάδα τα πανεπιστήμια είναι, απο οργανωτικής απόψεως, κάτι καλύτερο απο μποuρδέλα. Έχοντας αυτό υπ' όψην όλα αυτά τα χρόνια δεν έβλεπα την ώρα να βγώ έξω και να αντικρύσω αυτή την τοοοοοοοοσο μεγάλη διαφορα. Δέν ξέρω αν έφταιγε γενικά το αγγλικό σύστημα. Νομίζω οτι δεν ήταν αυτό. Νομίζω οτι το λάθος, το μεγάλο λάθος ήταν στο πανεπιστήμιο το οποίο επέλεξα και καταβάλοντας κόπο (σε διάφορα επίπεδα) κατάφερα να πάω. Η συνέχεια είναι μια εμπλουτισμένη επανέκδοση ενός post που είχα κάνει στο παλίο μου blog την περίοδο της εξεταστικής.

Το ελεσι το άφησα πίσω με μεγάλη απογοήτευση. Αυτό που κατάλαβα είναι οτι πρόκειται για ενα πανεπιστήμιο για πλουσιόπαιδα που θέλουν να κυβερνήσουν τον κόσμο του αύριο. Καμια ποιότητα στην εκπαίδευση, καμία οργάνωση για την επικοινωνία σε διαπροσωπικό επίπεδο, και καμία προσοχή στη σχέση του φοιτητή με τον καθηγητή. Μια απρόσωπη σχέση υπαλλήλου και εργοδότη στην οποία παραδόξως πλήρωνει ο υπάλληλος και μάλιστα τα μαλιοκέφαλά του. Αποτυχία σε όλα τα επίπεδα. ΜΗΔΕΝ. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διατηρήσουν βαθύ το κόκκινο στο εντυπωσιακό σήμα τους και να αντλησουν όσα πιο πολλά χρήματα μπορούσαν με κάθε δυνατό τρόπο.

Δεν ξέρω αν πρέπει να τα ρίξω στο καπιταλιστικό σύστημα η σε κάποιο άλλο σύστημα. Το μόνο σίγουρο είναι οτι οι άνθρωποι προσφέρουν εξειδικευμένη εκπαίδευση έναντι βαρβάτων χρηματικών ποσών δίνοντας σου τελικά ένα πτυχίο το οποίο θα πουλήσεις για να τοποθετηθείς, μαζί με άλλους σαν κλόνος, μέσα στο σύστημα των financial - business oriented εταιριών -με τις οποίες συνεργάζεται το πανεπιστήμιο. Θα αποκτήσεις τις εξειδικευμένες γνώσεις για να γίνεις ο κορυφαίος μαλάκας investment banker και ταυτόχρονα ο ποταπότερος οικογενειάρχης και συμβατικός μεγαλοαστός χωρίς καμία διάσταση προσωπικής ζωής.

Μας έλεγαν οτι είναι μεγάλη επιτυχία να έχεις τελέιώσει ενα πανεπιστήμιο σαν αυτό. Με τέτοια παράδοση στις κοινωνικές επιστήμες και στα οικονομικά, αλλα και στο φιλελεύθερο πνεύμα του ακαδημαικού προσωπικού του. Με αυτού του είδους τα παραμύθια, το πανεπιστήμιο αυτό θεμελιώνει την οικονομική του βάση προσελκύοντας ηλιθιους δύο διαστάσεων.

• πρό του πτυχίου ηλίθιος φοιτητής ο οποίος πληρώνει 13.000 ΛΙΡΕΣ για να κάνει μεταπτυχιακό στο ελεσι (για MBA δεν συζητάμε κάν το κόστος αλλά ούτε και το επίπεδο βλακείας αυτού που επιλέγει να το κάνει με τόσα χρήματα που κοστίζει).

• μετά το πτυχίο ηλίθιος φοιτητής ο οποίος όχι μονο νιώθει περήφανος για τις 13.000 λίρες που έδωσε αλλα εγγράφεται και σαν Alυmni ωστε να περιλαμβάνεται στις λίστες του πανεπιστημίου για πάντα και να δέχεται συχνά πυκνά τηλεφωνήματα απο το για δωρεές

Το αποτέλεσμα? Η κατασκευή ιστοσελίδων σαν αυτή:

http://www.lse.ac.uk/collections/campaignForLSE/facilities.htm

Η παραπάνω σελίδα αφορά τους alumni που ενδιαφέρονται να δωρίσουν κάποιο ποσό στο αγαπητό τους πανεπιστήμιο. Σε ένα τέτοιο σύστημα όμως, τίποτα δεν γίνεται χωρίς αντάλαγμα. Έτσι στο παρπάνω site βλέπουμε ΠΟΛΥ δελεαστικές προτάσεις!! Με 350.000£ κάποιος μπορέι να δώσει το όνομα του στήν πύλη του κτιρίου για υπηρεσίες φοιτητών η ακόμα και σε καποιο " σημαντικό " πέρασμα στο εσωτερικό η και εξωτερικό του κτιρίου. Το πόσο σημαντικός μπορέι να είναι ο τοίχος πάνω απο την κάσα μιας πόρτας ενός πανεπιστήμιο το συζητάμε..... Εκτός βέβαια εάν πρόκειται για εκείνο τον εξωτερικό τοίχο κοντά στη βιβλιοθήκη όπου κάθε παρασκευή μαζέυονται διάφοροι φοιτητές του πανεπιστημίου και παίρνουν ναρκωτικά, η πηδάνε τραβεστί. Με 5.000.000 λίρες μάλιστα μπορεί κανείς να μετονομάσει το κτίριο St. Clements (κεντρικό κτίριο που ανήκει στο συγκρότημα του πανεπιστημίου), σε κτιριο "Παπαρίδης" ή ακόμα και "Σkορδοποuτσογλοu". Εξαιρετικά ενδιαφέρον!!
...Τώρα που το σκέφτομαι...και μιάς και δεν έχω τόσα χρήματα αλλα θα ήθελα να δείξω την εκτίμηση μου πρός το πανεπιστήμιο, ίσως με 50 λίρες να μπορούσα να ονομάσω ένα τασάκι στο τμήμα οικονομικών επιστημών, η ίσως με καμμια 100στάρα καμμια χέστρα στο υπόγειο της βιβλιοθήκης..Η ακόμα και ένα καζανάκι στο Clare Market Building. Τι ΧΛΙΔΗ.. και τι τιμή θα ήταν για μενα! Ίσως μάλιστα όταν σε 30 χρόνια απο τώρα ο γίος μου πάει στο ίδιο πανεπιστήμιο θα αισθάνεται και αυτός τιμημένος όταν θα αφήνει μακρουλές, ζουμερές κουρaδες σε μια χέστρα με το όνομα του πατέρα του!

Σε αυτό το χορό του παραλόγου έμπλεξα, βλέποντας οπτασίες για υψηλού επιπέδου εκπαιδευση και ουτοπιές για αξιολόγηση της ελεύθερης και κριτικής σκέψης. Κούνια που με κούναγε. ..Πίονια έιμασταν όλοι σε αυτό το μέρος και οταν δεν ακολουθούσαμε την λογική του αρχήγού τότε μας είχαν εξόριστους στο περιθώριο. Τα μαύρα πρόβαρα του ελεσι, αυτοί που δεν τα κατάφεραν, που δεν ήταν αρκετα έξυπνοι..

Την πλάτη σας γυρνώ και σας φτύνω άθλιοι. Μαύρη πέτρα ρίχνω και μουτζώνω το πνεύμα σας των εργαλειακών σχέσεων και της απατηλής διανόησης. Απο μένα σε αυτή τη ζωή τίποτα άλλο δεν θα πάρετε, ούτε ενα λαστιχένιο λουκούμι...